DAW 4 zwaait Niels v/d Bogaert waardig uit
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Na een bloedhete zomer met kletsnatte regenbuien was het weer zo ver: de eerste competitiewedstrijd. In de voorbereiding had DAW 4 onder leiding van Capt. Willie of the Sands, Lt. Erik Faralley en Sgt. Ferry Applecourt flink wat klappen gekregen. Zo werd er in Vinkel gesproken van een misdrijf aldaar DAW 4 middels ferme stoten met 9-0 verkracht was. Eerder in de campagne werd in en van Heeschijk ook met cijfers van gelijke strekking verloren. Enig lichtpuntje was de flauwe 1-1 uit tegen de Ruwaard. Dit alles lag in het verleden en eerlijk gezegd: wie wil er in deze tijden van crisis en verkiezingen zijn vrije zondagen kwijt aan een laf bekertoernooitje.
Anyhoe, back to last Sunday: Ieder DAW 4-lid werd verzocht om voor 10:30 de kantine te betreden. Er zou een speciale bijeenkomst gepland zijn waarin de rangen, standen, rechten en plichten voor het komende seizoen vermeld zouden worden. Dit bleek echter een slinkse truc om de kantine-omzet te verhogen daar wij een half uur later (zonder ook maar één notulist gezien te hebben) in de kleedkeet zaten. De wijze woorden werden daar gesproken en ook dit jaar blijkt de gehele DAW organisatie van top tot teen corrupt te zijn. Menig akkoordje zou gesloten zijn achter diverse ruggen om waardoor bovengenoemde legertop van DAW 4 in het laatste weekend voor de competitiestart nog de hort op moest om genoeg speler te vergaren. Zo voelt het dus om de middelste van het gezin te zijn: grote broer pakt alles af en kleine broer wordt strontverwend. Genoeg politiek: voetbal!
Na een warming up waar iedere speler maar liefst 0,2 m2 tot haar beschikking had, liet leidsman van Orsouw zijn nat gedepte lippen over de lederen-zwarte fluit rollen. Een goed gemikte ademstoot later kon het spektakel beginnen. Snel bleek dat de Gravensche Grinotten de motivatie, balbeheersing en conditie van een pot augurken had. Dit alles in het voordeel van DAW 4 natuurlijk. De 1-0 liet daarom ook niet lang op zich wachten. Niemand anders dan Eric ‘Als ik aan hem denk masturbeeric’ Verstegen wist de bal op onnavolgbare wijze in de rechterbovenhoek te krullen. En dat van een fikse afstand op de koop toe. Niet veel later wist Peter ‘De Kniebrace’ van der Heijden een fout van het formaat ‘Van verkrachting raak je niet zwanger’, ontstaan in de Gravensche verdediging, koeltjes af te straffen. DAW zat op de welbekende roze wolk. Een kwartiertje later kon Ferry Appelhof het niet laten om de herinnering van een bepaalde ex-DAW 4 verdediger (wiens naam ik niet prijs zal geven) nieuw leven in te blazen. Het leek er namelijk even op dat het broertje van Bart en Kim Kusters weer een magisch passje op de spits van de tegenstander gaf. Maar na nadere inspectie verhulden de stroken zilvergrijs haar dat het hier toch echt om John Ferry ging. De Gravenezen roken bij de 2-1 stand bloed en vonden het zowaar ook. De boomlange, kale spits van Grave wist een haarfijne voorzet binnen koppen en tot ieders verbazing stond het 2-2. De vreugde aan Gravensche zijde was echter van korte duur. Toen Niels ‘Makes offers they can’t refuse’ van den Boogaart met een prachtig lobje er voor zorgde dat Ton ‘zelfde kapper als Jans’ Reijnen zijn opmars naar Gravensch doel kon beginnen, zat er niets anders op voor de rechtsback van Grave om aan de noodrem te trekken. Een goed geplaatste penalty van Peter was het gevolg waardoor er met 3-2 stand aan de thee werd begonnen.
Ook na de rust ging DAW vrolijk verder met scoren: wederom was het Peter die het net trof. Om de race voor topscoorder nog enigszins spannend te houden werd Peter maar naar de kant gehaald. Met de vedette van het veld was het de tijd voor de Duitse Godenzoon om zijn stem te laten klinken. Das Tormachien (deze zomer nog op vakantie gegaan naar Das Schwarzwald, true story) mocht zijn schtempfel auf die wedstrijd drukken met zwei doelpunkters. Beide op angeben van Japie Jans en beide laffe intikkers. Met de 6-2 in de pocket was de stemming alleraardigst in de kantine na afloop.
Als koploper treden de heren van 4 zondag aan tegen HVCH 4, zonder Niels van den Boogaart: het ga je goed Nel!
Tormachien
Anyhoe, back to last Sunday: Ieder DAW 4-lid werd verzocht om voor 10:30 de kantine te betreden. Er zou een speciale bijeenkomst gepland zijn waarin de rangen, standen, rechten en plichten voor het komende seizoen vermeld zouden worden. Dit bleek echter een slinkse truc om de kantine-omzet te verhogen daar wij een half uur later (zonder ook maar één notulist gezien te hebben) in de kleedkeet zaten. De wijze woorden werden daar gesproken en ook dit jaar blijkt de gehele DAW organisatie van top tot teen corrupt te zijn. Menig akkoordje zou gesloten zijn achter diverse ruggen om waardoor bovengenoemde legertop van DAW 4 in het laatste weekend voor de competitiestart nog de hort op moest om genoeg speler te vergaren. Zo voelt het dus om de middelste van het gezin te zijn: grote broer pakt alles af en kleine broer wordt strontverwend. Genoeg politiek: voetbal!
Na een warming up waar iedere speler maar liefst 0,2 m2 tot haar beschikking had, liet leidsman van Orsouw zijn nat gedepte lippen over de lederen-zwarte fluit rollen. Een goed gemikte ademstoot later kon het spektakel beginnen. Snel bleek dat de Gravensche Grinotten de motivatie, balbeheersing en conditie van een pot augurken had. Dit alles in het voordeel van DAW 4 natuurlijk. De 1-0 liet daarom ook niet lang op zich wachten. Niemand anders dan Eric ‘Als ik aan hem denk masturbeeric’ Verstegen wist de bal op onnavolgbare wijze in de rechterbovenhoek te krullen. En dat van een fikse afstand op de koop toe. Niet veel later wist Peter ‘De Kniebrace’ van der Heijden een fout van het formaat ‘Van verkrachting raak je niet zwanger’, ontstaan in de Gravensche verdediging, koeltjes af te straffen. DAW zat op de welbekende roze wolk. Een kwartiertje later kon Ferry Appelhof het niet laten om de herinnering van een bepaalde ex-DAW 4 verdediger (wiens naam ik niet prijs zal geven) nieuw leven in te blazen. Het leek er namelijk even op dat het broertje van Bart en Kim Kusters weer een magisch passje op de spits van de tegenstander gaf. Maar na nadere inspectie verhulden de stroken zilvergrijs haar dat het hier toch echt om John Ferry ging. De Gravenezen roken bij de 2-1 stand bloed en vonden het zowaar ook. De boomlange, kale spits van Grave wist een haarfijne voorzet binnen koppen en tot ieders verbazing stond het 2-2. De vreugde aan Gravensche zijde was echter van korte duur. Toen Niels ‘Makes offers they can’t refuse’ van den Boogaart met een prachtig lobje er voor zorgde dat Ton ‘zelfde kapper als Jans’ Reijnen zijn opmars naar Gravensch doel kon beginnen, zat er niets anders op voor de rechtsback van Grave om aan de noodrem te trekken. Een goed geplaatste penalty van Peter was het gevolg waardoor er met 3-2 stand aan de thee werd begonnen.
Ook na de rust ging DAW vrolijk verder met scoren: wederom was het Peter die het net trof. Om de race voor topscoorder nog enigszins spannend te houden werd Peter maar naar de kant gehaald. Met de vedette van het veld was het de tijd voor de Duitse Godenzoon om zijn stem te laten klinken. Das Tormachien (deze zomer nog op vakantie gegaan naar Das Schwarzwald, true story) mocht zijn schtempfel auf die wedstrijd drukken met zwei doelpunkters. Beide op angeben van Japie Jans en beide laffe intikkers. Met de 6-2 in de pocket was de stemming alleraardigst in de kantine na afloop.
Als koploper treden de heren van 4 zondag aan tegen HVCH 4, zonder Niels van den Boogaart: het ga je goed Nel!
Tormachien