• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
30 september, een dag die voor velen de geschiedenisboeken in zal gaan met sierlijke letters geschreven met een dikke pen. Deze dag zal in het rijtje komen te staan met andere grote dagen in de vaderlandse geschiedenis, als 25 juni 1988, 8 mei 2002 en 5 december 1962. De grootste dagen in de Nederlandse Voetbalgeschiedenis zal voortaan niet meer genoemd worden als de Gouden 3, maar vanaf 30 september 2012 door het leven gaan als de Diamanten 4.

Het zou een lange dag gaan worden. In de aanloop naar het duel waren er verschillende overleggen geweest in de top van de organisatie. Generaal R. Kuijpers en Opperbevelhebber R. Vos hadden diverse strijdplannen geproduceerd, vele tactische besluiten uit de historie werden erbij gehaald en ook weer in de prullenmand geworpen, of op een gruwelijke manier van tafel geveegd. Na dagen en nachtenlang gespeeld te hebben met een maquette om zo het strijdplan te visualiseren verscheen er uiteindelijk een niet te verslane aanvalstechniek op het toneel. Achter enkele lege flessen apfelkorn werd Paultje onder velen bekend als ‘opa’ gevonden. Een juiste inschatting door de opperbevelhebbers van de Orange Army, een verrassing uit de hoge hoed, waarop de Nulandse tegenstanders geen antwoord zouden hebben.

Gekozen werd voor een verrassingsaanval bij zonsopgang. Tijdstip van appél 8.15uur. Zodat de frontale confrontatie klokslag 9.30uur zou ontstaan. Gezien de staat van enkele manschappen dient de vijand binnen no-time te worden overlopen, want de hospik maakt overuren. Degene die wel fit waren trokken vol trots hun tricotje aan, het maagdelijke witte broekje, het oranje shirt kwam na een week rust te hebben gekregen uit de tas en om het geheel compleet te krijgen mochten ook de oranjese sokken weer aan. Enkele kandidaatsponsoren zouden zich al hebben gemeld om met hun bedrijf te mogen pronken op het tenue van de haantjes van DAW 5, de afwegingen worden nu dus gemaakt door de technische commissie, de financiële afdelingen en leiding van de voetbalvereniging D.A.W. om hier natuurlijk het maximale uit te halen.

Ook werd er nog gevoetbald om de knikkers, want de lijstaanvoerder voelt de hete adem in de nek, waardoor 3 punten noodzakelijk zijn, gezien de confrontatie tussen de tegenstander van vorige week uit Nistelrode en de ook nog ongeslagen elf van Udi (wedstrijd minder gespeeld t.o.v. DAW 5). Een belangrijke wedstrijd, waar met een scheef oog naar gekeken werd. De toto inzendingen verschilden bij deze dan ook gigantisch, hoopvolle ééntjes werden ingevuld, bange tweetjes en zelfs een verdwaalde drie werd gevonden. Kortom winst in Nuland is een must.

De eerste klap is een daalder waard, en bam.. de toss werd gewonnen. Wat meteen een nieuwe doelstelling veroorzaakte, namelijk de wedstrijd vervolgen en zorgen dat er 90 minuten lang niet meer hoefden worden afgetrapt. De twee vossen bij de bal, de geruchten gaan dat het broers zijn, en trapten af voor het vervolg van de reis naar Heesch op 5 mei 2013. Een nat veldje van de ochtenddauw en wellicht wat zwakte in de concentratie links en rechts zorgde voor een rommelige opening. Het was dan ook niet direct genieten, beter gezegd treurig, zeker in vergelijking met de prestatie ten opzichte van vorige week. De Nulanders zakten lekker terug tot hun eigen doelgebied en wilden profiteren van fouten in de opbouw van das Funfde. Stefan kon dan ook rustig in zijn hok wachten tot hij voor het eerst getest zou gaan worden. Maar toch, zoals vooraf ook verwacht, was de eerste kans voor de oranjehemden. Le Cinq stond al in de juichstand toen Rob “ik ben wel even groot als een brugklasser, maar ik ben het niet” vd Ven de ruimte achter de bijgesloten verdediging van Nuland vond, waardoor Rick “yeah vanmiddag heb ik bardienst en moet ik bij alle tafels bier gaan brengen waar ik heel veel zin in heb” Vos alleen op de keeper af mocht gaan. Zo vrij als een vogeltje spurtte hij op het doel af van de grote boze Nulanderische doelman en mocht ongehinderd gaan afdrukken. Zijnet! Zijnet? Tsja, de oorlog begon dus met een losse flodder om er nog maar een enigszins positieve draai aan te geven. Ook de volgende kansen waren wederom van het sterren ensemble van Rob en Ralf. Een terugspeelbal van onze Tutter, een uithaal in de uiterste hoek van het vangnet, wat corners welke weg konden gebokst door de doelman, nog meer hoekschoppen die naast werden gekopt en wellicht nog verschillende die nu in de gauwigheid worden vergeten te beschrijven, maar die voor menig spitsentrainer of blooperprogramma op tv de moeite waard zijn. Maar als een duveltje uit een doosje verscheen daar d’n GVR vanaf de rechterzeite. Trok naar binnen zag Bult, ging een ene twee aan, ontving hem terug en zag daar de leider van DAW 1 staan, de Schaijkse tacticus, speelde hem in. En deze aarzelde niet om uit te halen. Kablaam, recht door het midden, want de doelman stond nog bij de eerste paal, maar daar was de kapitein van de geel zwarten die zich daar onreglementair voor de bal wierp volgens de scheidsrechter. Deze floot dan ook voor vermeend handsspel en legde de bal op de stip. Topscoorder in spe, de rode vos, eiste het leder op en schoot de bal alsnog tegen de touwen om de score te openen. Het rommelige spel veranderde nauwelijks, waardoor het publiek niet kreeg waarvoor ze een lange reis hebben moeten maken om vervolgens duur betaalde tickets moesten kopen. Onze excuses hiervoor. In de eigen zestienmeter werd het ook nog eenmaal gevaarlijk nadat de aanvaller een corner verwerkte tot kans met het hoofd. Echter ging deze ruim naast en werd de thee gehaald met een nog niet comfortabele 1-0 voorsprong.

Tijdens het wekelijkse bakkie thee raakte de hospik bijna overspannen, want Ronnie werd met een brancard afgevoerd. Ook Nel moest de strijd staken, waardoor de bezetting achterin erg dunnetjes werd. Langs de zijlijn stonden Swa, Benjamin2, Bonger en Dikke al ingezwachteld, bepleisterd en gespalkt, vanwege nog helende wonden van veldslagen die de afgelopen weken zijn overwonnen. Kortom de strijd werd voortgezet waarbij de laatste krachten noodzakelijk waren. Desondanks ging de wedstrijd verder, waarbij de Nulanders wederom mochten aftrappen.

De geel-zwarten zagen de opgelopen schade, ze roken bloed, de honger naar een nieuwe eerste overwinning (hun eerste overwinning is geschrapt door het opdoeken ban Berguh) was groot, waardoor de stellingen met uiterste inspanningen werden behouden. De loopgraven stonden op instorten, maar na een minuutje of tien leken de gastheren uitgeraasd en verviel het spelbeeld alsof er een kopie was gemaakt van de eerste helft. Slordigheden vierden hoogtij, waardoor Stefan met één oog open moest slapen, hij keepte zeer attent en kwam daardoor nauwelijks in de problemen. Zijn collega aan de overzijde diende alle zeilen bij te zetten, want diverse malen moest hij zich strekken om de ballen te keren. Een voorzet vanaf links door Ven werd tot achterbal verwerkt, doordat ’t slangenmens het leder op de dwarsligger werkte. Ook zijn collega aanvaller Bultje had zijn vizier niet scherp afgesteld en faalde in de afwerking door naar eigen zeggen vermoeidheid door de vele afgelegde meters. Maar gelukkig was daar toch uiteindelijk het verlossende doelpunt waarop (te) lang werd gewacht. Vos zag de andere vos, sluw als ze zijn achterin bij de tweede paal loeren op de steekbal, maar een verdediger doorzag dit plannetje en keerde deze pass in een uiterste poging en daardoor caramboleerde de bal zo in de voeten van Rob “Hijnie” Appelhof die zo kon doorstoten naar de eerste paal en hier de bal dan ook kei hard naar binnen joeg. De vlaggernist wapperde nog dapper met zijn vlag, maar was vergeten er een witte vlag van de maken om zich over te geven aan de sterkere tegenstander, want de gewenste marge was er en deze zou natuurlijk niet meer worden weggegeven. Natuurlijk kwamen er nog wel alles of niets pogingen, waarbij de laatste man ging inschuiven tot de voorhoede, maar gezegd moet worden dat de eerste tien minuten van de tweede helft bleven de gevaarlijkste voor de Nulanders.

Een degelijke overwinning, de eerste maal de nul voor de doelman en verdediging en een lange kantine dag voor de boeg. Wat wens je nog meer?
Tagged under Senioren