Het fikkie werd ditmaal niet opgestookt achter de gesloten deuren in een uithoek op het complex van de grootste pillenboer van Oss, maar op sportpark D’n Heuvel. Coach Kuijpers werd ook deze vrije zondag losgelaten op d’n Heuvel, vrouwlief had dit beter niet kunnen doen, want direct stond hij langs voormalig assistent Vissers, een dwaas die zichzelf verward met Tita Vilanova, maar de enige overeenkomst is dat ze beide voormalige assistenten zijn geweest en nu op eigen benen willen staan. Verschillen zijn er meer, denk maar eens aan de looks Tita ten opzichte van een van beide of allebei de Vissers, het spelersmateriaal dat ze tot hun beschikking hebben en gewonnen prijzen en natuurlijk zijn er zo nog wel duizenden voorbeelden meer. Maar waar het eigenlijk om ging, coach Kuijpers in de dug-out bij DAW 6 om daar de boel extra te motiveren, achteraf wellicht niet het beste idee van Landerd, want langs de zijlijn werd er geirriteerd gereageerd op de vlaggenist van Ruwaardaanse zijde, zoals een echte leider voorop gaat in de strijd waren ook hier zijn woorden geen kattepis. Met duidelijk te verstane woorden werd duidelijk gemaakt dat de man met de vlag glas in lood ogen had en dat hij een soort van huppelende persoonlijkheid was die continu rondloopt met zijn tong en onderlip op zijn dubbele knoop van zijn linkerschoen. De vlaggenwaperaar die zorgde voor onduidelijkheid bij de straaljagerpiloten die wilden landen op vliegveld Volkel, waardoor ze noodgedwongen uitwijkten richting Airport Eindhoven. Godzijdank zonder ongelukken, behalve een blessure aan de tong, omdat hij hierzelf op is gaan staan. Na vijf minuten, waarbij hij zelfs vlagde bij een ingooi, had de Ruwaardse scheidsrechter van het afgelopen seizoen eindelijk iets bedacht op de geleverde kritiek van Coach Kuijpers. De beste man zou vorig jaar het kwampioenfeestje hebben verstierd met opzettelijk slecht fluitwerk in het voordeel van de Ossenaren. Zoals al eerder geschreven komen de geroepen woorden en het acteerwerk in het vorige seizoen niet overeen, maar toch... Als je dan denkt Coach Kuijpers er wordt alleen geschreven over d’n knoeperd, hij heeft toch een nieuwe mede-leider sinds dit seizoen? Dat klopt, dat is Coach Vos, de strateeg genoot van een weekendje vrijaf. Ondertussen kon eindelijk zijn Ipad worden opgeladen, want een opstelling maken op papier zonder zijn geheugen valt niet mee, voetbal wordt nog altijd gespeeld met een elftal en geen tiental, al heb je dan wel een extra wissel! Zo stom is dat dan ook weer niet. Kortom 2 verschillende voorbereidingen op de ‘herkansingsmatch’ tegen ’t Osse Oranje. De spanningen waren voelbaar tijdens het maken van het strijdplan. Echt op één lijn zaten ze niet, niet bepaald zeg maar, waar de een koos voor een ontspannen potje voetbal en daarbij er direct van uitging dat dit genoeg moest zijn voor een heuse driepunter was de ander toch behoorlijk wakker geschud afgelopen weekend. Er werd geschreeuwd aan tafel. Niks voetbal, 3 punten! 3 Punten is het enige wat telt! Voetballen doen ze maar in hun eigen tijd! Ze leken er niet uit te gaan komen totdat het tactische brein mevrouw Kuijpers maar eens aanschoof en zo geschiedde. De opstelling werd binnen enkele minuten op papier gezet en het leek allemaal niet zo moeilijk te zijn. Zo konden ze gelukkig alsnog een borrel pakken en een leuke zaterdagavond hebben.
De geblesseerden, de ziekenboeg loopt maar langszaam leeg, namen plaats op de tribune en de rest, de ‘fitte spelers’ mochten hun oranje kloffie bij elkaar schrapen en de wei in op sportpark de Bergsche Hoeve op een mooie schappelijke tijd, namelijk 12.45 uur. De verwachtingen waren hoog gespannen, hoger dan de schulden van heel Spanje. De druk leek inmens groot op enkele jonge schouders die niet wilden falen. Het startte dan ook wat rommelig, veel balverlies werd geleden, inspeelpasses waren slordig, waardoor het wel leek of niet helemaal bekend was wie nu voor Das Funfde speelde en wie bij de Ruwaardanen, termen als flipperkastvoetbal en totale chaos werden veelvuldig genoemd langs de zijlijn. Gelukkig kan er dan altijd gebouwd worden op enkele ervaren rotten, een groep heuse dertigers, die wekelijks lijkt te groeien, voor degenen die Tjub en Ralf willen feliciteren, zij zijn beide afgelopen week oud geworden. Ik hoor u denken, een tweeling?= Het onderzoek loopt nog. Na een kwartiertje aangemodderd te hebben leek het eindelijk te gaan draaien voor Schaijks trots en het visitekaartje van DAW. De tribunes waren weer redelijk goed gevuld voor een uitwedstrijd, waar de kleur oranje de boventoon voerde. Ook hier was de spanning voelbaar en het was wachten op een doelpunt, kansen kwamen er aan beide kanten veelvuldig. De eerste waarschuwing kwam van Osse zijde met een snoeiharde uithaal van een metertje of vijfentwintig die uiteenspatte op de dwarsligger. Vanaf de zijkant werd er een Ipad wekker functie gedownload en afgespeeld, om de heren van Le Cinq uit hun middagtukkie te halen. Dit gebeurde net op tijd, want nadat de goalenmaker in spe bij Ruwaard Stefan had omzeild bracht Rande nog redding op de doellijn. Uit de counter kwam dan ook de eerste dot van een kans voor Das Funfde. Rande zag Roba vrij staan die op zijn beurt d’n Bulttrans de diepte in stuurde. Een tikkie breed/terug legde, zodat Tutter uit mocht halen, de doelman dook de bal uit de kruising en de daaropvolgende corner leverde helaas niets op. Ook de volgende aanval werd gevaarlijk, zelfs zo gevaarlijk dat de scorebord manager van sv Ruwaard aan de bak mocht, Tutter mocht de diepte in en zwieperde de bal de zestienmeter in. Daar stond een grote lelijke rooie mins die de bal controleerde en teruglegde op de verjaarde Tjub die de bal tegen de touwen in de bovenhoek werkte. Een mooie voorsprong na een half uur spelen. Net voor rust kwam er nog een grote kans voor beide partijen. Op de inzet van de uitgebroken rechtermiddenvelder had Stefan een prachtig antwoord. De bal werd uit de hoek geplukt en er kon worden gebouwd aan laatste aanval op slag van rust. Ruud speelde Roba in, die wegdraaide bij zijn directe tegenstander. Hij zocht de ‘achterlijn’ op en gaf hoog voor. Bij de tweede paal verscheen Vos die bij de andere paal Vos in kwam lopen zo vrij als een vogeltje. Zekerheidje, kat in het bakkie, balletje naast geknikt en de voorsrpong van 0 – 1 bleef de ruststand.
Onder het genot van een bakkie thee werden zoals elke week de stoere verhalen opgerakeld uit het verleden. Hoe goed ze wel nie een drankje konden nuttigen en vooral over de snelheid. Bonger, voornamelijk bekend als degene die altijd als eerste terug naar het hotel/boot had natuurlijk weer het grootste woord, echter toen gevraagd werd wanneer hij voor het laatst de kantine mee had afgesloten raakte hij ‘verward’. Diep in zijn geheugen moest gevragen worden, een telraampje werd van zolder gehaald maar hij kwam er niet uit. Verder als lang geleden kwam hij niet. Maar beloofde hij vorige week. Tijdens KantineVos presenteert Tjub en Vos Birthday Party is hij van de party! Gevolgd door de andere rakkers van VM en OD. Wie sjell sie! Riep Jet vorige week nog. Helaas was de rust weer voorbij iedereen had weer wat commentaar, op en aanmerkingen te verwerken gehad en de tweede helft ging weer van start.
Het geouwehoer in de rust had een negatieve uitwerking op die Manschaft van R2, want er werd slapper gevoetbald dan geluld werd in de rust, het moge duidelijk zijn dat het niveau een duidelijk lager pitje bereikte dan ooit in de historie van das Funfde ooit is bereikt. De gastheren kwamen stukken fanatieker uit hun blokhut en knoeperden hard de duels is en wonnen veel ballen die voor de rust in het bezit waren voor uw helden. Met tranen in de ogen keken de supporters naar het schouwspel, de coaches/trainers/overige op de bank traden niet tijdig op, waardoor de tweede schotpoging op doel op het wedstrijdformulier kon worden genoteerd als de gelijkmaker. Normaal gesproken zou dit toch het sein moeten zijn dat er personen binnen het elftal opstaan en de rest wakker schud. Dit gebeurde helaas niet, waardoor er naar een enigszins goedkoop gegeven vrije trap door de scheidsrechter een vrije trap genomen mocht worden op de rand van de zestien. Het muurtje stond goed, maar het zondagsschot verdween in de kruising, waardoor Stefan troosteloos toe mocht kijken. Het bleef schutteren door de oranjehemden, een trieste dag leek het te gaan worden, de eerste toeschouwers gingen al nat geregend naar huis, waardoor ze vanaf de parking het nieuws kregen dat ook een derde tegentreffer werd geincasseerd. Een te korte terugspeelbal op de goalie werd direct afgestraft door de Ossenaren die bloed roken. Kortom na een uur voetballen, een kwartier naar rust, was een voorsprong van 0 – 1 omgeturnd tot een achterstand van 3 – 1. Daarna leken de Ossenaren uitgeraasd en kwamen de Schaijkse Strijders terug in de wedstrijd. Echter veel kansen werden er niet gecreerd. Maar er werd nog wel tweemaal gescoord door het spitsenkoppel Vos (kopbal) en Vos (afstandschot), waarna de scheidsrechter het te gevaarlijk vond werden voor zijn elftal en besloot om maar snel af te fluiten om een nederlaag te voorkomen.
Natuurlijk is het bovenstaande niet op waarheid gebaseerd, want gelijkspelen... haha! Slap aan een tweede helft beginnen.. hoe kom je erop! Want er werd wel slecht begonnen aan de wedstrijd, waardoor er met engiszins enige pech een foutieve pass van achteruit werd onderschept door de Ruwardanen, deze werd met enig fortuin afgestraft en was de ruststand met een tegen nul in het voordeel van de Ossenaren. Deze marge werd verdubbeld, doordat de scheidsrechter in de middelpunt van de belangstelling wilde staan en een hoofdrol opeisde met een gegeven penalty. Voor de reden tasten 22 spelers en alles wat om het veld stond tot op heden nog steeds in het duister. Maar ook deze ging tegen de touwen. Kortom een grote achterstand, waarop de invallers Ronnie, Nellie en de gastspelers van DAW 6 Rudie en Lukanie duidelijk lieten zien dat de coaches een verkeerde tactiek hadden gehanteerd en dat zij in de basiself thuis hoorden. De inhaalrace begon en het was dan ook niet lang wachten op de 1e treffer van Schaijkse zijde. De verjaarde Tjub zorgde voor de 2-1, daarna leken de Ruwaardse spelers aangeslagen. En niet veel later na de zoveelste dot van kans, een NK Kansen missen zou niet meer zomaar gewonnen worden door ene Ottes, vond ook de Rooie Vos (qua uiterlijk in tien jaar tijd nauwelijks veranderd) de touwen achter een goed keepende Osse doelman. Toen trad het elftal in dubio, wat te doen? Aanvallen of blij zijn met ene puntje. De scheidsrechter werd benaderd met de vraag nog hoe lang te spelen en antwoordde met nog 13 minuten. Bijna unaniem, Ron, werd gekozen voor de aanval en dit resulteerde in een gevloerde Tjubbie in de zestien, de scheidsrechter wuifde deze pingel weg met hij bleef achter zijn eigen voeten hangen, waardoor hij de lachers op zijn hand kreeg. Niet veel later werd de Bulttrans, parttime chauffeur bij sponsor in spe, volgens geruchten diverse malen aangegeven dat een sponsorcontract getekend wil worden maar de voetbalvereniging/sponsorcommissie van D.A.W. kan hen niet vinden, met twee handen naar het gras getrokken, waardoor de scheidsrechter er echt niet meer omheen kon. Hij wees naar de penaltystip en Vos eiste het stuk rauw leder op. De doelman dook de verkeerde hoek in en kablaam, de achterstand was in een half uur tijd omgebogen naar een voorsprong.
Belangrijke feiten van deze dag. Vanaf de Ruwaard rij je langs de Grote Gele M, deze blijft onweerstaanbaar voor menig speler van Le Cinq, de kantinetafel van Das Funfde had eindelijk een waardige bezetting. Maar het belangrijkste is nog steeds de volle score op het scorebord. 6 gespeeld, 18 punten!
