• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Als eenzame winterkampioen voert das Funfde de ranglijst aan in deze nog altijd spannende competitie, want wie zal er over enkele maanden zich de beste van de rest mogen gaan noemen?

Natuurlijk moet de Trots van D’n Heuvel dan wel eerst de overige competitiewedstrijden om gaan zetten tot winstpartijen, komende zondag zal de eerste hindernis Nooit Gedacht worden. Een pittig elftalletje, waar de thuispartij met grote moeite van werd gewonnen. De runner-up uit Uden liet bij de nummer drie dik verdiend punten liggen in Geffen, waardoor een hete zondag middag verwacht kan worden. Een degelijke voorbereiding is dan ook het minste wat gedaan kan en moet worden, enkele jongens zijn nu al aan het fitnessen om in april die trofee de lucht in te kunnen houden, gelukkig zijn er al enkele die hiermee ervaring hebben, met een heuse enclave van Maf Mar Moi, de grote prijswinnaars van de grote Moeslandse Optocht, zorgen zij voor de broodnodige ervaring en momentum. Natuurlijk zijn er ook nog wat “ouwe bokken” die ooit een keer wat prijzen hebben gewonnen binnen de gelederen, maar dan praat je toch alweer snel over enige tijd geleden en wat dus iedereen alweer lang en breed is vergeten.


Maar terug naar het voetbal, want daar draait het natuurlijk allemaal om. Er waren twee last-minute oefenwedstrijden ingelast om de kampioentjes klaar te stomen voor het echte werk. Eerst een oefenwedstrijdje tegen Herpinia 3, ik hoor u denken, vriendschappelijk tegen Herpen, yep vriendschappelijk tegen Herpen. Een zekerheidje dat er niet te makkelijk over gedacht zal worden. Dat klopte ook, 5-2 winst. 90 minuten lang eenrichtingsverkeer met enkele uitbraken van de roodzwarten. Uit deze op één hand te tellen aanvallen van de Herpenaren kwamen wel 2 tegendoelpunten. We geven de schuld maar aan het veelvuldig wisselen, waardoor velen op vreemde posities stonden, of de kou, oeh wat was het smerig kou. In ieder geval hadden de roodzwarten geen enkele kans op succes ook al sprankelde het spel van de oranjehemden totaal niet, maar dat was ook totaal niet boeiend acht dagen voor de Moeslandse Optocht.

De tweede wedstrijd in deze oefencampagne voerde ons naar Heeswijk om het daar op te nemen tegen de plaatselijke VV. De carnaval is over, dus de focus van de oranjehemden is weer gericht op de competitie. De titel moet worden binnengesleept. De coach sprak over de generale. Het elftal van de Wijkheeschers speelt in een lagere klasse, dus onderschatting leek de grootste vijand. Dit bleek dan ook wel uit de eerste speelhelft, want de blauwe zestienmeter werd omsingeld, maar tot veel grote kansen leidde dit niet, of je moet die keren dat de assistent-leider van DAW 1, R. vd Ven, oog in oog met de doelman (lees: normaal wisselspeler, bij gebrek aan echte doelman nu dus doelman) niet tot scoren kwam mee tellen. Helaas was hij hierin niet de enige, want ook J. Vos verprutste de nodige ballen. Ging er dan niets goed? Natuurlijk wel, Tutter vlagde foutloos, er werden geen tegendoelpunten geincasseerd en ’t slangenmens versierde een pingel na een weergaloze slalom die op onreglementaire wijze werd beeindigd. Hij legde de bal zelf op de stip en faalde ditmaal niet. De ruststand werd hiermee direct genoteerd.

Gelukkig zou het na de rust allemaal anders worden. Coach Kuijpers, schijnbaar geen groot voetballiefhebber, liep pas in de rust zijn sterren warmlopen voor een invalbeurt. Zou hij zo zuinig zijn op zijn sterrenensemble dat hij zijn sterspelers rust wil gunnen? Op vragen over zijn wisselbeleid wilde Le C Oach niet reageren ten opzichte van de pers. De toeschouwers voelde zich eveneens gepasseerd, aangezien zij grof geld betaald hadden om eindelijk hun grote helden in actie te kunnen zien. Gelukkig maakten deze dan toch na de rust hun opwachting. De fans raakten buiten zinnen nadat hij zijn veters recht legde, het laat zich dan ook niet raden hoe de toegestroomde massa reageerde bij zijn eerste balcontact. Maar eerst even het momentje voor de lokale helden van VV Heeswijkse Boys, want zij maakten de gelijkmaker (lees: eretreffer), het leek het sein aan het Champions League waardige elftal om eindelijk een vuist te gaan maken en het toch mindere elftal op sportpark Balledonk op te gaan rollen. Nadat tijdens deze slijtageslag de wat ouderen binnen de toch al wat op leeftijd zijnde selectie al sporen van vermoeiheid en krampverschijnselen lieten zien, ook geen schande met al die dertig plussers, staan de fitte jongens op. Na een prachtig versierde hoekschop sjokte Tjubbie naar de cornervlag met in gedachte weer een lekker balletje voor te slingeren, waarbij iedereen weer hopeloos er onderdoor ging lopen, zijn hoofd terug in zijn schildje trok of zuchtend en kreunend op de zestien meter bleef staan. Op zo’n moment van onachtzaamheid moet een echte man met een neusje voor de goal er staan. Je zou verwachten dat hij dan ook wekelijks in de vijandelijke doelmond te vinden is. Maar door falend optreden in het scoutingapparaat behoord deze bink tot de achterhoede, gelukkig mag hij met standaardsituaties naar voren, waardoor dan gelukkig nog gevaar gesticht kan worden. Ko “de man van staal, de ridder van graniet, een trots van een rots” liep richting de eerste paal, seinde vrije ballen specialist Tjubbie waar de bal neergelegd mocht worden, ontdeed zich van zijn mandekker, liep vrij richting de tweede paal waar de ruimte lag en zag het leder zijn kant op komen. Wat er toen gebeurde lijkt een nieuw fenomeen te worden, want de aarde stopte met draaien, de wind ging liggen, de koeien stopten met loeien, de boer stopte met ploegen, de doelman stond aan de grond genageld, de bewakers bij de palen keken toe, want met een heuse Bep Bakhuys knikte een der winnaren van de grote Moeslandse Optocht 2013 het leder zo hard als een kanonskogel (lees: een meteoriet) tegen de touwen. Als het net niet in het doel had gezeten zou de bal schijnbaar nog zeker vier maal een rondje om de aarde hebben gemaakt binnen enkele seconden. In de Omroeper werd deze doelpoging omschreven met de woorden ‘de bal sloeg in het net als een komeet’. In Heeswijk zullen ze zich deze doelpoging niet meer herinneren, aangezien ze het leder alleen maar in het doel hebben zien liggen. Hooguit een lichtflitsje kan zijn waargenomen door de doelman, laat staan staan de scheidsrechter, medespelers en ook de meeste oranjehemden geloofden het ook alleen na het zien van de vertraagde beelden op het beeldscherm zondagavond bij Studio Voetbal met Jan van Halst, trots als een pauw vertelde Jan dan ook tegen zijn kameraadjes Mulder Jr., Mulder Sr. en Sjakie van Gelder dat hij de beelden wel had, waar youtube filmpjes geupload met een telefoon en gemaakt met de bijbehorende amateuristische apparatuur beelden hadden van een wervelwind. Nadat de camaraman bijgekomen is van dit historisch moment en de lens weer richt op de goalenmaker heeft hij nog net een glimp opgevangen van de statue met 1 vinger in de lucht, wijzend op het succes van Maf Mar Moi uit het korte verleden en tegelijkertijd naar het komende succes in de vorm van het kampioenschap van Das Funfde. Daarna was de lokale VV weer aan zet. Nog duidelijk onder de indruk werd er paniekerig weggewerkt uit hun ijzersterke defensie. Wederom werd het nog altijd loeihete leder opgevangen door wie anders dan Co ‘don’t touch the ball, it’s mine’. Aanname op de borst, tegenstander in de rug, hoppa afkappen naar zijn sterke rechter voet en uithalen maar. Wederom zou er een historisch moment staan te gebeuren. Want de val het kabinet in 2011 was door iedereen vergeten, ook aan de Titanic dacht op dat moment helemaal niemand meer, de sloop van de Berlijnse muur is opeens een lachertje, de aanstelling van een nieuwe paus? Boeiend! Nee, de mondjes vielen weer open, de ogen stonden weer in standje staar, de huid in fase kippenvel, want zijn been zwaaide galant naar achteren om de trekker over te halen. Vanaf een metertje of 35 ging de canonball richting het doel. De volle wreeftrap zwieberde in zijn totaliteit totaal niet, zo strak had nog nooit iemand geschoten, kameraad Fransesco had diezelfde dag een bijna identieke goal bij zijn club AS Roma gemaakt, maar bleek uiteindelijk toch in schril contrast te blijven staan bij het nieuwe wereldwonder. De doelman bleef wederom verbouwereerd op zijn doellijn staan, blauwhemden doken overal de grond in op zoek naar een veilig plekje om niet geraakt te worden, waardoor het leder regelrecht het gevlochten touw weer wist te vinden. De camaraman kon de bal nauwelijks volgen en was wederom weer aan de late kant om beelden te schieten van de feestje om de wereldtreffer te vieren. Wederom stond de gruwelijke van geffen, de ultra van uden, de os van oss, weer met een vinger in de lucht. Waarom weet geen mens, aangezien zijn prestaties deze tweede helft onmenselijk waren zullen we er nooit achter komen, maar waarschijnlijk... heeft het te maken met het succes van Maf Mar Moi uit het korte verleden en tegelijkertijd wijst het op het komende succes in de vorm van het kampioenschap van Das Funfde.

Deze één tegen drie was dan ook de eindstand aangezien de andere oranjehemden meer talent hadden deze ochtend in het verprutsten van kansen dan het creeren en afmaken.

Als laatste natuurlijk nog een bedankje aan Lim vd Tinden, aangezien hij ook vroeg uit zijn nest was gekomen om deze one-man-show te mogen aanschouwen. En natuurlijk nog een felicitatie voor zijn tweede plaats in de grote Moeslandse Optocht.

Tagged under Senioren