• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Eindelijk was het weer zover, de competitive is hervat. Het gaat weer om ’t echie. Dit tot de grote tevredenheid van het leidersduo Kuijper en Vos, want na een serie van oefenwedstrijden zagen zij het enthousiasme in het uitdelen van signatures afnemen. Ook de hondstrouwe fans vonden het welletjes dat hun favorieten telkens weer met de pretty girls op de photo en geen tijd meer voor hun hadden.

Na een weekje rustig te zijn terug getrokken op sportcomplex “The Hill” zou het elftal der elftallen zich gaan focussen op de competitie met als eerste horde Uden FC. De eerste game werd simpel omgezet naar een winstpartij. Echter werd er wel een tegendoelpunt geincasseerd en het fieldspiel was nicht om uber nach hause zu schreiben. Verbeterpuntjes te over. Echter werd hier uber nicht gesprauchen, want het woord in de voorbereiding zou worden "onderschatting".

Hiervan kon eigenlijk al geen sprake meer van zijn round teen o’clock. Coach Kuijpers had de tenuetjes al klaar liggen op de fluwelen zetels van The Boys. Niet veel later kwamen de eerste spelers al binnen gedruppeld. Geen Engelse of Duitse taferelen, maar gewoon verstandig en sportief zoals ze zijn op hun batavus of hun koga miyata. De spanning was touchable in the playerslounche en Das Funfde trok zich al vroeg terug in hun umkleidkabine. Een vrolijk melodietje werd opgezet, maar zelfs de Fuhrers von Das Funfde konden hun Sturmers niet tegen houden voor de warming-up. En zo geschiedde... weer een memorabel moment in de History of 5ive... want buiten aangekomen op het intrapveld stonden ze nog alleen, circa tien minuten later verscheen de tegenstander van DAW2, daarna de bijna besten van DAW zelf en onze eigense tegenstanders zou naar het schijnt genoeg hebben aan een warming-up van welgeteld enkele minuten.

Daarna betraden onder luid applaus The Boys het veld. Uit the speakers kwam zoals bij elke wedstrijd “When the lights go out” van hun favoriete band 5ive. De tegenstander was duidelijk onder de indruk en dat was duidelijk te merken na het eerste fluitsignaal van de referee. De oranjehemden trokken vol overgave ten strijde tegen de Pink Mauer. Al snel was duidelijk dat de krachten werden gespaard door de gastheren aangezien er volgende week een heuse dorpsderby op het programma staat in Uden. Kortom vol gas er tegenaan en zo was er binnen enkele tellen al een kansje. Hierop volgend kwamen de eerste saves van de Udense doelman die nog wel een stay in the way bleek te willen zijn. But the mauer brokkelde al langszaam af en kablam! Daar verdween de zero al van ’t scoreboard.

De jarige, Spieler der Woche, Roba kreeg de bal ver buiten de zestien aangespeeld na een afgeslagen corner, de sovielste cornerkick of diese game. Het leder vertrok van zijn voet, krijtte een vreugdevolle hiep hiep hoera in de lucht en belandde tegen de touwen. Daarna volgde een ouderwets blijdschap hupje, zoals waarschijnlijk in zijn kinderjaren de doelpuntenmakers van weleer hun doelpuntje vierden. Abe, Coentje, Harry, Willy en Dick zouden trots op hem zijn.

Daarna kwam er een einde aan het negatieve record van ’t slangenmens, the person made of rubber, le homme serpent, la contorsionista, ook wel beter bekend als Das Schlangenmensch. Op aangeven van tutter vond hij na 736 minuten eindelijk weer het netje. Het zelfvertrouwen nam toe en een grote score, ook wel de dubbele cijfers, zouden gehaald kunnen worden. De familie van Summeren zweepte de boel langs de lijn op met heuse yells waar Mark “technische directie van de B-selectie” vd Bogaert wat van kan leren. Alleen op basis van zijn yells zou je hem al terugzetten naar ’t negende, maar dat terzijde. Het bij iedereen bekende “tien, tien, tien” werd gescandeerd, maar vergeet niet de strijdkreten als, “Come on Steef!”, “Wake up Steef, The Boys strikes again!”, “In de rug Jóhááán!!” of natuurlijk “Yeah Steef, Do the Hokey Pokey!!” Geweldig toch, wat een feest weten die fans er elke week weer van te maken.

Daarna ging het gestaag verder, de goals vielen als rijpe apples out the tree. Het was wederom Roba, a.k.a. De Appelbommerd, niet te verwarren met de Terschellingse camping Iedereen zat @ Appelhof, die het net wist te vinden. Op aangeven van wederom DJ Tutter, eventueel met zang, hoeft niet is wel leuk, niet duur ook niet in onderhoud, die een afgemeten crossbal verzond vanaf zijn slofje. Waarna hiep hiep hoer(ob)a deze mogelijkheid prachtig verzilverd met een lob over de doelman in de rechterbovenhoek. Het verzet was hiermee verbroken. Aanvallende intenties leken de gasten al niet te hebben, maar de resterende minuten in the first half zaten ze met hun bips tegen de krijtlijn van de zestienmeter. Grote drukte voor diezelfde lijn, waaruit een vrije trap werd gegeven nadat Judocus Vos tegen de ground werd gewerkt with an ipon.

De man met een feestneus op en zo’n blij punthoedje ging achter de bal staan en schopte de bal linksonder tegen de touwen. De doelman was nog bezig de vorige bal uit zijn netje aan het plukken leek het wel. Uiteindelijk werd de ruststand bepaald door niemand anders dan de man die wordt vergeleken met Babangida, maar een sloppenwijk heeft deze jongen nooit gekend. Zijn vader vraagt wekelijks hoeveel kansen die nu weer verprutst heeft, waarop hij deze week lachend antwoord kan geven, want Prins Robbie Carnaval, familie van Coentje Carnaval?, maakte een Tor! Vanaf de rechterkant sneed hij, als een steakmes in een biefstukje, naar binnen, dribbelde en dribbelde, legde aan en haalde verwoestend uit. Patsboem, goal, bal rechts onderin het hoekje en gelijk werd de ruststand op het bord geschilderd.

In de rust werd wat gewisseld, het publiek morde natuurlijk al wat toen zij de wissels doorkregen. Al het voetballend vermogen wat Das Funfde heeft mocht er weer af om zich te preparen voor de volgende week. Sweeper Ronnie, Spielmacher Remco en Spil Tjubbie waren gaan douchen en de wedstrijd hobbelde verder. Das Spiel was nicht um an zu gluren, weinig kansen werden nog gecreerd. But nothing on the hand, vijf tegen nul voorsprong, geen enkele fatsoenlijke kans weggeven, Stefan nog steeds in een schoon wedstrijdpakje. Dus een beetje spanning kan geen kwaad in de wedstrijd. Voor de toeschouwers misschien een deceptie, maar Das Funfde maakte de wedstrijd dood, morsdood. Possibilities kwamen er nog maar amper en eindelijk leek Die Mannschaft op hun defensie te kunnen leunen. Aan de tweede helft leek geen einde te komen, maar plots was daar een opportunity. Vanaf de linkerzeite werd de bal de zestienmeter van de Udense doelman binnen gemoffeld, een schot was volgde werd gepareerd. Maar het wonderkind van de rijksweg, de planner met uitzicht op de Chinese muur, de man die dagenlang Omroep Brabant luistert, Rick ”wordt ik nu nog het zoontje van de sponsor of hoe zit dat” Vos, nam de bal aan, zoals wel vaker niet onder controle, nam de bal nogmaals aan, wederom niet onder controle, de doelman dook inmiddels richting de paal waar de Bulttrans aan het draaien en keren was, echter hij had de bal bijna onder controle toen de goalie op de grond lag. Daarna werd de treffer der treffers gemaakt. En ook zijn periode van droogstaan was voorbij, geen nieuw pr, maar een seizoenlang als aanvaller niet scoren in dit team van The Boys is ook bijna onmogelijk. Maar moet dat dan met zo’n goal?

Het slotstuk was voor de Lords Fox en Curbe, the big red Fox sloop sluw als hij is de zestien meter in. Draaiend met zijn kont danste hij om zijn tegenstander heen, shakede zijn tegenstander moeizaam af en swingde de bal voor het doel, waar de man, die vaker een zijnet raakt dan dat hem lief is, geheel vrij stond, ondanks dat zijn camouflagepak een vrije dag had, genoot hij van de space on the pitch. Zijn vader die volgens enkele geruchten bezig zou zijn om de gehele voetbalclub D.A.W. over te willen nemen, geld geen gebrek aldus zoonlief, stond trots langs de lijn zijn zoon die tweemaal gescoord heeft en nu tweemaal een gulden zakgeld krijgt vanwege zijn uitmuntende prestatie aan te moedigen. De doelpunten zijn vastgelegd door het ingehuurde mediaploeg van V.d. Rande Schilderwerken, niet te verwarren met V.d. Heijden Schilderwerken.

Ondanks niet direct een teamprestatie van wereldformaat te hebben neergezet heeft het elftal van de coaches Kuijpers en Vos weer een step de right richting gezet. Sommigen smell het kunsstof van de trofee al, anderen hebben de geur nog in hun nase hangen, maar het belangrijkste van allemaal. Uden FC heeft weer een wedstrijdje in de benen voor hun derby tegen onze laatste volger in de strijd om de Scudetto te pakken. Volgende week de wedstrijd in en tegen Nistelrode, dan zal er uit een ander vaatje moeten worden getapt.
Tagged under Senioren