• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Zondagavond 17 maart, 23:10 uur. Jack van Gelder heeft me zojuist nog een goede avond gewenst en de eindtune van Studio Voetbal klinkt uit mijn 50” flatscreen. Een beetje verbaasd en eerlijk gezegd ook verontwaardigd spoel ik de uitzending nog eens terug in mijn hoofd... Natuurlijk heeft Ajax weer goede zaken gedaan op de weg naar het kampioenschap, Heerenveen lijkt het lek boven water te hebben en Art Langeler wordt zeer waarschijnlijk het nieuwe hoofd jeugdopleidingen bij PSV…
Dat was kennelijk het belangrijkste voetbalnieuws van dit weekend. Jack van Gelder en zijn tafelgasten hadden geen enkele aandacht voor hetgeen zich afspeelde eerder die ochtend, om 11:50 uur om precies te zijn. Toen stapte namelijk, in een klein dorpje onder de rook van Oss, op high-tech sportcomplex D'n Heuvel, van veld 4 om precies te zijn, een winnaar van het veld...

Al op jonge leeftijd was Ralf Albers veroordeeld tot een moeizame carriere tussen het aluminium. Na de jeugd maakte hij de overstap naar de senioren, doorliep daar diverse elftallen en wist het zelfs tot de hogere elftallen van de B-selectie te schoppen. Keepers worden beter naarmate ze ouder worden, kijk naar Henk Timmer, Jan Jongbloed, Edwin van der Sar en Bep van Klaveren. Maar net zoals het verkopen van zijn huis, bleek d’n Alber ook niet in staat te zijn om zijn doel schoon te houden en eindigde zijn neerwaartse spiraal bij DAW 6. Onder het bewind van de “elleboogjes”, the macaroni-brothers Visschers, genoot d’n Alber weinig vertrouwen wat hem uiteindelijk de weinig flaterende bijnaam “De Klont” opleverde (© N. Visschers).

Een anekdote: Net voor de winterstop in 2012 hing er een spandoek aan de poort van Den Heuvel. De exacte tekst kan ik me niet meer voor de geest halen, maar De Klont werd gefeliciteerd met zijn negatieve reeks van 50 wedstrijden niet meer de nul te hebben gehouden… Net als de oude kleedkamers van DAW lag nu ook het zelfvertrouwen van Ralf volledig aan gruzelementen. Na de wedstrijd werd hij in de kantine ook nog eens getrakteerd op een schrijnend applaus van de aanwezige elftallen. De Klont onderging het lijdzaam…

Zondagochtend 17 maart, 8:47 uur. Telefoon! Net wakker gemaakt door zijn, inmiddels 4-jarige trots, verwekt na een uit de hand gelopen personeelsfeestje en 13 biertjes en 5 Tequila slammers, neemt d’n Alber op. “Ralf, kun jij ons uit de brand helpen, onze keeper moet werken en vanochtend heeft onze reservekeeper zich ook ziek gemeld! Ik zit met m’n handen in het haa.. op m’n hoofd. Kun jij met DAW 7 meedoen?
Een wedstrijdje ballen met de vaandeldragers van de C-selectie? Natuurlijk! En om 10:00 uur staat De Klont, in zijn eigen XXL kanariegele shirt tussen de palen.

In de eerste helft wordt het slechte spel van DAW 7 snel vergeten door een droge knal van Fasare G-Unit B to the OB Hensbergen die de 1-0 op het scorebord brengt, Aaait. De tweede helft is helaas niet veel beter en HVCH blijft aan de poort rammelen. Maar deze ochtend blijkt het doel van DAW 7 een onneembare vesting, met De Klont als onverzettelijke poortwachter. Hij duikt, stompt, grabbelt en kijkt naast.
Na 90 minuten blaast Stepháne van Ras, gretig op de fluit. Bob Hensbergen matchwinner, DAW 7 houdt de 3 punten in Schaijk, en…
Maakt De Klont, na ruim 2 seizoenen van vele nachtmerries, bespottingen en hoongelach, eindelijk een einde aan zijn negatieve reeks.

En zo kan het gebeuren dat om 11:50 uur, op zondagochtend 17 maart, De Klont achterbleef op veld 4 van high-tech sportcomplex D'n Heuvel en De Rots met een blad bier kleedkamer 13 binnenliep…

De personages en gebeurtenissen beschreven in het bovenstaande verhaal zijn fictief en elke overeenkomst met werkelijke personen, is puur toeval.
Tagged under Senioren