• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Na het debacle van vorige week – een beschamende 0-2 thuisnederlaag tegen Festilent 4 – had de directie van DAW unaniem besloten om DAW 4 deze week buiten het zicht van het grote publiek te houden. We werden bijna compleet van het terrein verbannen en mochten ons gelukkig prijzen met een plekje op de Kille Grauwe Vlakte Die Niet Vlak Is, Daar Waar De Zon Nooit Schijnt: achter de tribune. Het werd een legendarische middag.

De laatste puntjes werden door Capitano Balleer op de i gezet en met een bevliegende yell werden we de Siberische kou in gestuurd. Het edele gokspel is aan onze export Schaijkenaar niet besteed: de toss werd kansloos verloren en dat betekende dat we de bevroren Passat-wind in de eerste helft vol op onze plaat kregen. Uit pure noodzaak liepen we daarom maar wat harder in de rondte, maar tot soepele combinaties, mooie aanvallen en schitterende steekpassjes leidde dat niet. Integendeel: de enige toeschouwers die na twaalf minuten nog langs de kant stonden, droegen een zonnebril en een stok en hadden een hond aan een vreemde halsband bij zich. De wedstrijd was niet om aan te gluren en alles bevestigde dat het hier om een wedstrijd uit de donkere kelders van de competitie ging. Na ongeveer twintig minuten ging huisstruikelaar Sjoerd met een angstaanjagende kreet naar de grond en de scheidsrechter besloot om een strafschop toe te kennen. De bezoekers leken het hier zowel op het eerste als op het tweede gezicht niet mee eens te zijn. Japie hoefde voor de verandering eens niet te werken en mocht bij afwezigheid van topscoorder Petje vanaf elf meter aanleggen: 1-0! In het vervolg van de eerste helft kwam Schadewijk nog even dicht in de buurt van het oranje doel. Ook goalie Dikke Klont maakte het nog even spannend, maar zag zijn ‘Ralfje’ gelukkig slechts eindigen in een hoekschop. De bevrijdende thee werd opgezocht met een hoopgevende 1-0 op de borden. Het leek op dat moment nog een ‘gewone’ zondagmiddag te worden…

De nog altijd teleurgestelde bezoekers kwamen zoals verwacht vliegend uit de startblokken. Na een kleine tien minuten in de tweede helft werd natrappen van de bezoekers terecht met een rode kaart bestraft. Althans, terecht: de bezoekers leken daar op het eerste tot en met het tiende gezicht niet mee eens te zijn. De sfeer was bij vlagen een beetje explosief. In alle commotie en opwinding lette de oranje afweerbrigade even niet goed op en daar werd door Schadewijk meteen van geprofiteerd: 1-1. We konden weer vooraan beginnen, maar met de poolwind in onze rug en een powerplay situatie op het veld, was er nog alle gelegenheid om het kalf tijdig uit de put te halen. Niemand minder dan onze MIKEB!!! wist het tij te keren! Als een ware Rob Rensenbrink slalomde hij door de vijandelijke achterhoede en met Messiaanse allure omspeelde hij de doelman alsof het dagelijkse kost was: 2-1! De redactie van Studio Sport is direct op zoek gegaan naar de laatste bewegende beelden van een doelpunt van Mikeb, maar is na het bekijken van de hoogtepunten uit de finale van de Holdertbeker in 1899 gestopt met nog verder te zoeken. Een doelpunt van Mikeb ging al het voorstellingsvermogen van de bezoekers te boven en het verzet leek gebroken. Voor zover het al geen bizarre middag was, werd daar in de 61e minuut nog een schepje aan toegevoegd. Op aangeven van Secret Weapon Petje wist Mister Bookmaker de 3-1 binnen te KOPPEN! Studio Sport is tevergeefs opnieuw op zoek gegaan, maar veertien dagen en acht medewerkers later is de zoektocht toch maar weer gestaakt. Het wedstrijdverloop kwam de sfeer op het veld niet ten goede en her en der en der en der liep het een beetje uit de hand. Nadat rasprovocateur Willy van de Zanden weer eens ver buiten zijn coachvak te vinden was, liepen 20 van de 21 spelers naar de zijkant van het veld, om te informeren naar het hoe, wie, wat en waarom. 20 van de 21? Precies! Één speler was aan de zijkant van het veld niet te zien en dat was – hoe kan het ook anders – de Onzichtbare André! Als een sneaky duvel-uit-een-doos sloop hij ongezien richting het doel van de tegenstanders. Naar eigen zeggen schoot hij de bal daarbij hard in de kruising, maar dat is eigenlijk niemand opgevallen. Omdat onze Jan Wijdbeens, cq de Special Act van Ahoy al bijna begon te huilen, besloot de scheidsrechter het beweerde doelpunt toch maar toe te kennen. De Vis heeft gescoord! Studio Sport besloot om dit keer niet eens op zoek te gaan en voor de tegenstander was de ultieme vernedering een feit. Verder dan een tegengoal van de Neverscoring Vis kun je niet zakken en bij een 4-1 stand besloten zij gedesillusioneerd de catacomben op te zoeken. DAW 4 mocht weer eens drie punten bijschrijven en dat leek op voorhand een fysische onmogelijkheid, om in de woorden van professor McDjarek te spreken. Het schimmel is weer even van de Apfelkorn.

Tagged under Senioren