• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Het is 28 april, Schaijk kleurt oranje. Waar in andere dorpen en steden de volgende dag nog flink wat versiersels opgehangen moeten worden voor vriend Wim-Lex is Schaijk al omgebouwd tot Orange Village. Natuurlijk niet voor hem, maar we laten hem even in die waan. Al wekenlang voelt het dorp de spanning, er was al de nodige euforie vooraf, want ’t Das Funfde moest en zou de titel wel eventjes in de wacht slepen.

In het achteraf gelegen Uden, al wekenlang de plek waar je niet wilt wonen, want daar woon je samen met de grote verliezer, daar was de illusie dat hun Udi11 de helden van Das Funfde de doorgang naar de titel konden versperren. Het geschiedde dus even wat anders voor de tricolores.Das Funfde, een groep huurlingen van de topklasse kwam ooit bij toeval samen, uit alle windstreken van ’t dorp, van alle leeftijden, van diverse achtergronden, het kwam in de zomer van 2012 samen in het trainingskamp op d’n Heuvel. Na een eerste schifting waar de mannen van de puppies werden gescheiden stond daar een collectie waar menig vrouwenhart harder van gaat bonken, waar trainers/coaches hun vingers bij aflikken, waar alle moeszakken en moeszakinekes trots op kunnen zijn. Het was duidelijk een nieuw tijdperk zou aanvangen. Niets Barca, niets Real, niets Bayern, nee ook niet Dortmund, pff.. City, haha PSG, poeh Berghem Sport 2011-2012 en Nooit Gedacht 2011-2012. Nee, het is duidelijk! Het tijdperk van Das Funfde is aangebroken. Met spelersmateriaal als Stefan “de Hulk” van Summeren, Ruud “the Dominator” Zegers, Bart “the Rock” Bongers en Rob “the Sniper”Appelhof die samen met andere oude bokken als Ron “the Dancer” vd Heijden, Tjub “Tjub” Tjub, Johan “’t Slangenmens” Vos aan hun derde jeugd zijn begonnen wat dan ook nog even wordt gecompleticeerd met jonge huppelende hertjes als onze reserve aanvoerder Gijs “Talk to my Ass” van Boekel, Nel “Relax and play” vd Bogaert, Dikke “Hamburger” Smits, Rick “Son of the Sponsor”, Rob “This is my Gun, the World is save in my Hands” vd Rande, Ricky “Two Times in one Weekend” van Boekel, Teun Tutter “Project Herpen*” Laurant Verstegen Ruijs, Remco “the Believer” van Nistelrooij en natuurlijk onze strateeg Rob “The Little Field Marshal” vd Ven. Natuurlijk heeft ook dit zooitje ongeregeld een streng bewind nodig. Hiervoor waren twee mannen aangesteld die nog bruter op kunnen treden dan Stalin en Lenin in hun glorie jaren, Rob “Finally a Champion” Kuijpers en Ralf “Eindelijk had hij de vlag gevonden” Vos die de touwtjes in handen namen. Dit alles zou samen zonder enige portie geluk een succesformule blijken. Met aanvankelijk wat meer uitdagers op de loer uit Nistelrode en Geffen, bleef uiteindelijk na de winterstop enkel de Udenaren nog over. Na wat grootspraak op hun website zouden zij hun best mogen gaan doen op de veelbesproken 28ste april.De wedstrijd om 10uur op veld 3 van ’t prachtige sportpark D’n Heuvel zou de plaats worden waar de grootste veldslag uit de geschiedenis van Das Funfde zou gaan uitvechten. De spanning was voelbaar, de emoties op de gezichten van de oranjehemden gesponsord door Livaro en Botrans, nogmaals dank voor het vertrouwen en het contract wat met 2 jaar is verlengd, tranen stonden al in de ogen bij enkele fans. De sfeer was fenomenaal, alsof de CL-finale op ’t punt stond te beginnen. De aanmoedigingen vlogen het veld in. Geweldig, wat een sfeer. Voor de tegenpartij moet dit dan ook intimiderend zijn geweest. De eerste helft ging vrij gelijk op. Veel kansen leverden het dan ook niet op. De spanning leek voor velen toch ondraaglijk te worden. Maar juist op dat moment ging de bal naar de linkerkant. Op volle snelheid om de bal binnen te houden was het Rob “kleine man grote woorden” vd Ven die controleerde en de bal strak voorgaf aan de opgekomen Rob “dansen is gratis, zoek het maar uit, ik ga op vakantie in de rust” Appelhof die snoeihard de bal op de pantoffel nam en het leder tegen de touwen boven de doelman veegde. Het stadion ontplofte. De macarena werd gedanst en de tranen liepen over de wangen bij de nog nooit zenuwpees geweest zijnde coach Knoeperd. Pom Pom. Udi come do your ding dacht ’t oranje. De thee werd gehaald met deze voorsprong, waarna 5 fitte spelers op de bank de tweede helft ingepast mochten gaan worden, want iedereen was er en iedereen wilde natuurlijk spelen. Na wat omzettingen was het de tweede helft een heuse kat in ’t bakkie. De overhand werd groter, kansen werden met bossen tegelijk gecreerd en het leek een kwestie van tijd tot de voorsprong op een veilige 2-0 werd gezet. Na wat verprutste kansje/wat reddingen op de doellijnen van de gasten was het na doorkoppen van Mark “One size eats all” Smits de treffer van Johan “deze snake het weer beet” Vos die binnen knikte. Het feest kon in gang worden gezet, want deze marge zou nooit meer uit handen worden gegeven. De Udenaren zwaaiden met een witte vlag, enkel een trainer die meer in het veld stond als in zijn dugout geloofde er nog schijnbaar in. Maar na tweemaal drie kwartier was ook Udi het slachtoffer van de dadendrang van Das Funfde. Van de kampioen zullen nog wel wat foto’s verschijnen op de website, want er zijn er zo’n stuk of 250 in omloop.Tot volgend jaar! Waar Project “Orange Champ II” wordt gestart in augustus.

Tagged under Senioren