• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Net na zonsopkomst mochten de talenten van DAW 4 zich afgelopen zondag melden in de voetbaltempel van Schaijk. Van daaruit vertrok een karavaan van vijf auto’s richting Berghem, voor het degradatieduel tegen Berghem Sport 3. Op papier hadden we ruim voldoende auto’s bij ons om iedereen ook weer netjes mee terug te nemen, maar dat bleek in de praktijk geen garantie.

Mister Bookmaker had tien dagen vertier gemaakt in Marokko, maar hoefde desondanks niet op de bank te beginnen. Hij mocht vlaggen. Hoewel hij zich zoals gebruikelijk weer vol overgave op zijn taak stortte, zag hij toch kans om waar te nemen dat Berghem het beste van het spel had. De gastheren waren feller en profiteerden van defensieve onvolkomenheidjes in de oranje defensie. Dat leidde al binnen tien minuten tot een openingstreffer. Een vijandelijke middenvelder mocht volkomen vrij opstomen over de linkerflank, werd daarbij door niemand lastig gevallen en kon zodoende rustig afronden: 1-0. DAW 4 leek hierdoor nog niet helemaal wakker geschud te zijn, want niet veel later was het opnieuw raak. Omdat de plannen A, B, C en D niet werkten en we op dat moment nog niet de eer hadden gehad om de Cruijffiaanse halftime speech van de Vis aan te mogen horen, bedachten we een plan E. Petje zette zijn kap-en-draai module aan en bezorgde de bal bij onze Sjoerd, die de opgelegde kans helaas om zeep hielp. Aan de overkant was het na ruim een half uur opnieuw raak voor Berghem Sport en een zware nederlaag dreigde voor de wanhopige strijders van Das Vierte. Dat leidde tot de nodige irritaties bij onze veteraan Baleer, die gelukkig zó traag geworden is dat hij zijn tegenstander in de achtervolging niet voluit van achter kon raken. De arbiter hield het daarom – zeer coulant – op een gele prent.

In de rust besloot Onzichtbare André het zonder zijn maat Ron Brandsteder toch een kans te geven. Hij zette zijn beroemde Ahoy-stem op en sprak zijn teamgenoten vol overgave toe. Met een paar mooie oneliners zette hij de neuzen weer dezelfde kant op en de staande ovatie waarmee de Vis beloond werd, was ontroerend.

De professionaliteit waarmee de Vis zijn woorden gekozen had, leidden tot nieuw elan bij de Schaijkenaren, die het weer helemaal zagen zitten. De mouwen werden opgestroopt, het tempo werd iets opgevoerd en de duels werden meer en meer in Schaijks voordeel beslist. Het enige dat nog ontbrak, was een vroege tegentreffer. Een mislukt afstandsschot van Petje van der Heijden had zo weinig vaart, dat het precies in de loop van Baleer belandde. Die kwam hierdoor oog in oog met de twijfelende goalie uit Berghem te staan. Baleer liet zien het killersinstinct nog niet kwijt te zijn en krulde de bal beheerst in het netje: 3-1! Niet veel later waren de rollen omgekeerd, toen Petje een bal van Eric van richting veranderde. De blikken waren even angstvallig op de grensjager gericht, maar die hield zijn pin sportief omlaag: 3-2! DAW 4 rook bloed en ging op zoek naar de gelijkmaker. Van Berghem Sport hadden de Schaijkenaren tot op dat moment niet veel meer te duchten. Petje had de 3-3 al op zijn slof, toen hij vanaf de rechterflank op maat bediend werd door Teun ‘is niet de burgemeester’ van Tilburg. Een klein kwartier voor tijd zou de gelijkmaker er toch komen. Op aangeven van opnieuw Eric ‘Ik had eraf gestuurd moeten worden, maar ja’ Verstegen kwam Sjoerd opnieuw in een goede scoringspositie. Dit keer trok hij goed naar binnen en knalde het leder onberispelijk in de korte hoek tegen de touwen: 3-3! De comeback was voltooid en daardoor leunde DAW 4 triomfantelijk achterover. Dat leidde tot een gigantische kans voor Berghem Sport, maar zij hadden niet gerekend op de verwoestende snelheid en tackelprecisie van Joey Lucassen. Als een hongerige politiehond die al vier jaar lang geen Mexicaanse drugssmokkelaar meer onderschept had, stormde hij af op de geelblauwe lap in zijn vizier. Met grootse precisie lanceerde hij een radargestuurde tackel, die ook nog eens exact op de bal was, zónder een corner weg te geven. Na dit huzarenstukje kregen beide teams nog wat kansjes om de wedstrijd in hun voordeel te beslechten, maar na 93 minuten besloot de goed fluitende leidsman er toch maar een eind aan te breien.

Bij aankomst op het sportpark van DAW vonden we het vreemd dat coach Willy het na dit huzarenstukje zo snel af liet weten. Hij was in geen velden of wegen te bekennen. Achteraf bleek dat we hem in alle commotie in Berghem achtergelaten hadden, nadat het invullen van het digitale wedstrijdformulier net wat langer in beslag nam dan vooraf verwacht... Gelukkig waren de heren van DAW 6 bereid om hem twee uur later alsnog in Schaijk af te zetten.
Tagged under Senioren