In Wijbosch werden wij het bos in gestuurd

Noem een voetbalvereniging uit de regio en Johan Vos weet je te vertellen hoe het sportpark heet. Althans..! DAW 4 reisde afgelopen zondag vol goede moed af naar Wijbosch, om het aldaar op te nemen tegen het plaatselijke derde.  Tot een ieders verbijstering moest de rode goeroe van kennis der uitheemse sportparken passen, toen hem naar de naam van de thuishaven van WEC gevraagd werd. Met het risico om voor de zoveelste keer de STB-finale mis te lopen presenteer ik u: De Glorie!

 

Op papier leek er deze week weinig Glorie te behalen voor DAW 4, aangezien het verschil in punten op de ranglijst nauwelijks in normale wiskundige formules uit te drukken was. Desondanks gingen de oranje underdogs zonder enige gêne de strijd aan en dat leidde tot een boeiende eerste helft. De gastheren hadden het iets betere van het spel en kregen in de loop van de eerste helft nogal wat kansen om de score te openen. Onder aanvoering van een buffelende Teun Verstegen Laurant Ruis Tutter verscheen ook das Vierte een aantal keer gevaarlijk voor het vijandelijke doel. Na ongeveer twintig minuten schoot mister Bookmaker een afvallende bal met bijzonder veel passie op doel. Niets leek een zeker 0-1 in de weg te staan, totdat er opeens een onaangekondigde reservekeeper ten tonele verscheen: hands! De tot dan toe nog aan beide kanten onbegrijpelijk fluitende scheids kon deze keer geen kant op en wees gedecideerd naar de stip. Bij afwezigheid van penaltykiller Petje van der Heijden, mocht Masterchef Japie vanaf elf meter aanleggen: 0-1! WEC bleef de geboden kansen om zeep helpen, waardoor DAW na ruim een half uur bijna op 0-2 kwam. Een poging van afstand van de Unibetplunderaar werd helaas net langs het doel gezwabberd. De DAWvierenaren leken met een verrassende 0-1 op het bord de thee op te gaan zoeken, maar daar duurde de eerste helft negen minuten te lang voor: een afvallende bal werd na 54 minuten in de bovenhoek gekruld en de Tieleman was kansloos: 1-1 am Halbzeit.

 

Nadat DAW 4 in de rust optimaal genoten had van de bijzondere keuzes van de interieurverzorgers van dienst – behalve de gebruikelijke banken tegen de muur hadden we ook een heus omkleedeiland midden in het kleedlokaal tot onze beschikking – trokken we vol bravoure opnieuw de wei in. Wat de scheidsrechter in deze 15 minuten gedaan had blijft gissen, maar enigszins opmerkelijk kon zijn second half performance wel genoemd worden. DAW had het zwaar in de tweede helft en kon niet langer de sprankelende combinaties uit het eerste bedrijf op de mat leggen. Onder druk van een aantal nare hoekschopingooien van de opponent werden we steeds verder terug gedrongen en aanvallend werd daar niet veel tegenover gesteld. Uit het zoveelste gevaarlijke dode spelmoment was het helaas raak. Met een harde kopbal had onze goalie voor de tweede keer het nakijken en DAW 4 liep weer achter de feiten aan. Niet lang daarna kregen we hulp uit onverwachte hoek. De onzichtbare André van Carré maakte eerst een sluwe overtreding en hanteerde daarna een veel te laag baltempo, waardoor een middenvelder van WEC gedwongen werd om hem hard onderuit te halen. Met een Oscarwaardige vertoning tolde Paling senior gewillig een paar minuten over de grasmat, op dat moment nog niet beseffend dat hij zelf wasdienst had. De scheidsrechter kon dit stukje kleinkunst wel waarderen en stuurde de WEC-er met rood naar de kant. Om ook de Vis op kosten te jagen, beloonde hij hem ook met een opmerkelijke gele kaart, om vervolgens ook nog de vrije trap aan de gastheren te geven. Een stoomcursus van Omroep MAX Geheugentrainer leek niet overbodig. DAW 4 probeerde om er nog een gestolen puntje uit te slepen, maar wist helaas niet meer te profiteren van de overtalsituatie. Na twee seconden blessuretijd floot de scheidsrechter af en DAW 4 blies zodoende opnieuw zonder punten de aftocht.