• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Alle wegen leiden naar Oss, zo moet coach Van der Zanden gedacht hebben toen hij zijn troepen met veel bombarie via de A50 naar Oss probeerde te loodsen. Nadat de landkaart er nog eens bij gepakt was, bleek dat toch iets genuanceerder te liggen, waarna we onze weg gelukkig gewoon via de A59 mochten vervolgen. In het holst van de ochtend arriveerden we bij Margriet, waar we de degens met het lokale derde zouden kruisen.

Vorig jaar werd in dit verslag al gewezen op de aanwezigheid van een Romeins badhuis op het sportpark van Margriet. Desondanks hadden de gemeente Oss en Margriet kostbare archeologen nodig, om tijdens de verbouwing van het sportcomplex alsnog zelf ook vast te stellen dat er inderdaad archeologische monumenten in de bodem aanwezig zijn. Dat nam niet weg dat wij in een gloednieuw kleedlokaal om mochten kleden en via een heuse catacombe de velden mochten betreden.

Eenmaal op het veld aangekomen, bleek Margriet 3 een geroutineerde ploeg te zijn, met een gemiddelde leeftijd die twee keer hoger lag dan die van het jeugdig elan van DAW 4. De druk werd dan ook fanatiek op de roestige ketel gehouden en de Osse veteranen kwamen er in het eerste half uur nauwelijks aan te pas. DAW kwam de nodige keren dicht bij de vijandelijke goal, maar wist eigenlijk geen grote kansen te creëren. Kansen op kansen waren er daarentegen in overvloed. Aan de overkant kreeg het na iets minder dan een half uur de deksel op de neus, toen Margriet 3 uit een directe vrije trap de 1-0 aantekende. DAW 4 hobbelde weer eens achter de feiten aan en kon voor de rust geen potten of middeleeuwse vazen meer breken. In de rust bleek aan alles gedacht, maar niet aan heet water. Thee zat er dus niet in en we konden het doen met ranja die nog sterker was dan Ted van der Parre op het onderdeel Truck Pulling in 1992 in Reykjavik.

Nadat we het glazuur weer terug op onze tanden geplakt hadden, maakten we ons op voor een stormachtig tweede bedrijf. Het balletje ging goed rond op het stroeve kunstgras en na ongeveer tien minuten kreeg Das Vierte dan toch loon naar werken. Jans junior bediende Jans senior met een bekeken steekpass en die rondde beheerst af: 1-1! DAW 4 kreeg daarna nog een aantal goede mogelijkheden om er meer uit te halen, maar die waren niet aan Teun van der Zanden (hoog in het vangnet) en Teun Zwaans (eerste keer in vijandelijk zestienmetergebied) besteed. Ook Mister Bookmaker was nog dicht bij een treffer, nadat hij er op pure wilskracht en doorzettingsvermogen bijna in slaagde zijn voet tegen een waardeloze voorzet van Tim van der Linden aan te zetten. Overigens zou een meer objectieve auteur het missen van de kans waarschijnlijk eerder aan the Gambler hebben gewijd en zou misschien geconcludeerd hebben dat er met de voorzet niet zoveel mis was.

Nadat we ons vorige week al met de nodige tegeltjeswijsheden mochten verrijken, kwam daar nu het aloude adagium ‘Als je de kansen zelf niet maakt, dan valt hij uiteindelijk aan de andere kant’ bij. Margriet – dat nog altijd geen kans had gehad – kreeg opnieuw een vrije trap. Die werd door de muur van richting veranderd en belandde daarna via de binnenkant van de paal in het doel, 2-1… In het vervolg kregen we nog verschillende goede kansen om een gelijkspel uit het vuur te slepen. Goalie Tom van Casteren greep in de slotfase nog een aantal keren goed in en zorgde ervoor dat we tot de laatste seconden mochten hopen op een punt. De grootste kans zou nog op naam komen van Tim ‘LOi’ School, maar ook dat mocht niet meer baten.

Al met al een zure en onterechte nederlaag, maar de gedachten zijn alweer verzet naar volgende week: ‘De Aanhouder Wint’ tegen ‘Wij Houden Vol’. Dat belooft een gelijkspel te worden.

Tagged under Senioren