• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Even leek het erop dat er een levensgevaarlijke kruising van Ebola en Mond- en Klauwzeer was uitgebroken in de kantine van DAW. Bij navraag bleek het gelukkig slechts te gaan om veertien kilo varkenskrijt op het gezicht van mister Rowwenheze van DAW 4: Tim van der Linden. Dat was overigens niet de enige opmerkelijke ontdekking op deze vroege ochtend na het elf-elfbal, want… Iedereen was op tijd!
 
Wanneer iedereen op tijd is en een enkeling zelfs de moeite neemt om helemaal vanuit America op en neer te komen voor een potje voetballen met Das Vierte, dan belooft het een prachtige zondag te worden. Helaas werd ons zelfvertrouwen eenmaal in Heesch aangekomen al snel met de grond gelijk gemaakt. De totaalvoetballers van DAW 4 werden namelijk onverbiddelijk van het hoofdveld afgeknikkerd door de dames van HVCH 2 en DAW 2.
 
Het spelniveau van DAW 4 toonde in de eerste helft veel gelijkenissen met de kwaliteit van het veld: het was bedroevend. HVCH had geen kind aan de oranjehemden en combineerde er lustig op los. Nu de gastheren ook niet bij machte bleken om kansen te creëren, bereidde Frits van Turenhout zich al voor op het voorlezen van de ruststand. Toch zouden de gastheren na ongeveer twintig minuten uit het niets op voorsprong komen, nadat kapitein Teun van der Zanden duur balverlies leed op het middenveld. Met een eenvoudige steekpass werd een blauw-witte spits helemaal vrij voor de goal gezet en die aarzelde niet: 1-0. Niet veel later leken de ambities opnieuw een week lang de ijskast in te kunnen, toen uit een corner simpel de 2-0 binnen gekopt mocht worden. Aan de overkant was Das Vierte ook nog even dicht bij een doelpunt, maar het diagonale schot van Dennis ‘twee sprintjes en ik ben kapot’ Geurts werd helaas gepakt door de keeper. 
 
In de rust werden opnieuw de nodige tactische listen de rondte in geslingerd, maar die bleken al snel niet de juiste te zijn. De bespreking had zich beter kunnen beperken tot het verdedigen van vijandelijke corners. Waar Remi al het gevoel had als enige sterveling op de Aardbodem rond te lopen, moet dat namelijk zeker gegolden hebben voor de HVCH-er die vijf minuten na rust compleet ongehinderd in kon koppen: 3-0. DAW 4 toonde opnieuw over een gezonde dosis mentale veerkracht te beschikken en het ging op zoek naar een aansluitingstreffer. Het spel werd beter, de combinaties verliepen wat vlotter en de Heeschenaren kwamen er twintig minuten lang niet meer aan te pas. Na een mooie aanval over verschillende schijven, stuurde Rik van Summeren onze Tim Pabo op pad, die de bal op maat bij de tweede paal neerlegde. Jaap Jans, die het niet langer dan één week kon verdragen om de topscoorderspositie te moeten delen met Lucky Luuk, prikte beheerst binnen: 3-1! DAW had het betere van het spel en HVCH leek rijp voor de slacht. Weer een paar minuten later kreeg Jorg ‘Aimar’ Manders een opgelegde kans op de 3-2, maar helaas koos hij voor een overstapje. Waar bij sommige overstapjes de termen ‘briljant!’, ‘geniaal!’ of ‘hoe doet ie ‘t??’ rond geschreeuwd worden, bleef het dit keer beperkt tot ‘Waarom doet ie ‘t??’. Ook archeologen, historici en theologen hadden na gezamenlijk beraad helaas ook geen fatsoenlijke verklaring, waardoor de achterliggende gedachte voorlopig het best bewaarde geheim van DAW blijft. DAW 4 bleef zoeken naar de aansluitingstreffer, maar dat betekende wel dat het in de achterhoede open huis hield. Aanvankelijk lag Tom van Casteren nog een paar keer goed in de weg, onder meer met een katachtige reflex op een kopbal in de korte hoek, maar een kwartier voor tijd moest hij toch capituleren. Twee snelle doelpunten achter elkaar zorgden voor een geflatteerde 5-1 eindstand.
Tagged under Senioren