Das Vierte schaatst zich naar kostbare driepunter

Na de treurige nederlaag bij Ruwaard 2 moest Das Vierte deze week uit een ander vaatje tappen om weer aansluiting te vinden bij de middenmoot. Dat vaatje heette SCMH 2-uit. Bij temperaturen waar een ervaren eskimo nog de hik van zou krijgen, vertrok ons ensemble gretig naar Mariaheide. Waar vorige week de Tom-Thomas het al af liet weten, maakte nu de Ton-Ton overuren. Nadat eerst Hauptsturmführer Van der Zanden nog langs De Donk moest om thuis op het matje te verschijnen, zette de Ton-Ton daarna via wonderlijke weilanden, buitenwegen, binnenwegen en maneges in Volkel en omstreken koers naar Mariaheide.

SCMH bleek dit keer de afkorting voor Schansspringa Ccommodatie Mariaheide. Door (figuurlijk) een blik op het wedstrijdbord te werpen, werd duidelijk dat we aan mochten treden op het hoofdveld, dat voor deze zondag was omgetoverd tot ‘Veld Thialf’. Met de lenigheid en draaicirkel van een versleten zamboni werkten de vedetten van Das Vierte een houterige warming-up af. Bij de bookmakers konden verstokte Mariaheidische gokfanaten in de tussentijd al voorspellen in welke minuut de eerste mooiweervoetballersblessure genoteerd zou worden.

Tegen alle statistieken in won Chef Kouwe Schotel deze keer de toss en dat maakte dat Das Vierte op het minst beroerde (lees: meest ontdooide) deel van het veld mocht verdedigen. A contrario redenerend ligt voor de hand dat het de Oranjehemden de eerste helft zelf niet veel aan aanvallen toe zouden komen. Das Vierte kon dit duel echter weer beschikken over Roadrunner Geurts, die ondanks de winterse omstandigheden met zijn gebruikelijke 321 PK over de vlakte joeg. Die overdrive bezorgde Das Vierte al snel de voorsprong. Op aangeven van Chef Jans stoomde ‘the Menace’ als de reïncarnatie van de neergeschoten Maashorst-wisent op over de rechterflank en zonder nadenken haalde hij vernietigend hard uit: 0-1! Daarmee was de dadendrang van ‘El D.G.’ nog niet geluwd. Luuk ‘rechtsdragend for life’ Willems bezorgde hem met een lullig en verkeerd geraakt tikkie breed – in zijn eigen en zelfoverschattende woorden ‘een vlijmscherpe opening’ – de bal en dat leidde een nieuwe rush in. Met een versnelling en duelkracht die voor Mariaheidiaanse begrippen nauwelijks voorstelbaar zijn liet Roadrunner Geurts iedereen staan en bij de tweede paal verdween de bal opnieuw in het net: 0-2! Een onvervalste hattrick lag op de loer. Men moest tot vlak voor de thee blijven loeren, maar toen was het drieluik inderdaad een feit. Op aangeven van Mister Bookmaker omspeelde El Geurts de keeper, die nog trager zijn hok uit kwam dan een gemiddelde naaktslak de tijd nodig heeft om de Elfstedentocht te kruipen: 0-3!

Verbouwereerde nepsupporters van de thuisploeg die pas na de thee kwamen kijken, vroegen zich verbaasd af of die ruststand wel klopte. Dat leidde bij Das Vierte tot het besef dat het in het weekendje van Sinterklaas wel erg grof was om de Schansspringers van SCMH zo van de mat te jagen. Ook goalie Sjoerd den Brok vroeg om het wat rustiger aan te doen, omdat zijn knoken en knieën in de eerste helft tot zeven keer toe bijna bevroren waren. Die instructies waren niet aan dovemansoren gericht en geheel uit coulance maakte Das Vierte er een rommelige en slecht georganiseerde tweede helft van. In die tweede helft groeide Sjoerd ‘de Neus’ den Brok uit tot de grote man met een aantal uitstekende en cruciale reddingen. Zelfs een – zeer waarschijnlijk – gebroken neus kon hem niet uit zijn hok jagen en met de uitstraling van een walrus op pinguïnjacht verbeet hij de pijn tot diep in de 96e minuut. Al met al kon hij helaas niet voorkomen dat SCMH na een klein uur de 1-3 aantekende en ook niet dat Rick ‘mister Handbal’ van de Burgt er tien minuten voor tijd met een heus ‘Edje’ ook nog 2-3 van maakte. Gelukkig verloste de uitstekend fluitende scheidsrechter Das Vierte met het laatste eindsignaal, waardoor de driepunter tóch met hangen en wurgen en met de hakken over een dichtgevroren sloot mee naar Schaijk gingen.