Mat Das Zehnte glibbert naar puntverlies

Na de ertoedoende uitzege bij Margriet stond een week later opnieuw een spraakmakend affiche op het DAW10 menu: de thuiswedstrijd tegen nummer 4 Nooit Gedacht. Bij een illegale kofferbakverkoop naast de Bento vlogen de Noren zondagochtend nog rap over de bumper, toen bekend werd dat Das Zehnte een half uurtje later op een knalbevroren kunstgrasmat verwacht werd.

Door aanhoudende fysieke griep binnen onze selectie moest ons management opnieuw diep in de buidel tasten om de rijen te sluiten. Voorin misten we Chef Herindelen, die nog teveel last had van zijn Achillesreekpees en vanwege een door de Rabobank – althans door haar niets vermoedende leden – betaalde lascursus zijn vingers niet aan deze wedstrijd wilde branden. Daarvoor in de plaats kwam andere vergane glorie: Living Legend en lijnenstruikelaar Erik ‘Ravanelli’ van den Heuvel! Op het middenveld misten we man in vorm Iniesta Obesitas. Na wat googlen op ‘obesitas’ kwam onze Technische Staf al snel uit bij de ideale man: Dikkop van den Hoogen. Achterin misten we ons Haske, maar dat was dan maar zo.

Nadat we de Zamboni’s uit de kunstwei hadden gejaagd ontvouwde zich een eerste helft zonder al te veel kansen. Das Zehnte was de betere ploeg, maar had zichtbaar moeite om de puck onder controle te krijgen en kon aanvallend weinig potten breken. De Geffense Plassers (later: zeikers) beperkten zich tot niet meer dan wat dreigende counters. Zelfs een glazen bollenverzamelaar, die zijn collectie tijdens Black Friday nog flink uitgebreid had met een Mexicaans en Canadees dubbelglas modelletje met glas in lood patronen, voorzag niet dat de rood-witten halverwege de eerste helft uit een vrije trap vanaf 25 meter op 0-1 kwamen. Onze tot nu toe feilloze stand-in goalie Peppie vond een muur weer overbodige luxe en kon net te weinig viltjes onder zijn noppen gepropt krijgen om de 0-1 uit de bovenhoek te springen. Gelukkig kon Das Zehnte dat onrecht pal voor het dompelen van de pickwickzakjes als vorst op een kunstgrasveld doen verdwijnen, toen onze Peer opzichtig onderuit gejaagd werd binnen de 16-meter. Ravanelli van den Heuvel schoot feilloos binnen, moest vanwege een wiebelende keeper op de doellijn nog eens aanleggen en scoorde opnieuw: 1-1! Halbzeit.

Co moest wegens een workshop fimoklei met gele kanaries vroeg weg en ruftte ons daarom al na negen minuten het kleedhok uit. Dat verlamde Das Zehnte, dat waarschijnlijk daardoor een moeizame tweede helft afleverde. De Geffenaren waren feller en misten twee grote kansen op 1-2. In de slotfase stopten de bezoekers hun energie vooral in een meeslepende aflevering van ‘Zeiken & Mauwen’, de musical. Ook de backstage crewe, voor de gelegenheid opgesteld achter een zijlijn, mengde zich prachtig in scene 12 tot en met 31. Hoofdrolspeler was ongetwijfeld de Geffense Grensjager, niet te verwarren met het 241e boek uit de Suske en Wiske-serie van Willy van der Steen: de Grandioze Gitaar. Met prachtige improvisaties en oneliners hield hij onze bank en toeschouwers een kwartier aan de praat. Onze man van de wedstrijd aan DAW zijde haalde daardoor extra energie uit zijn zonnepaNeelen en mengde zich in de fysieke strijd door een tegeltje te beschrijven met de onheilspellende strijdkreet: ‘Gij bent dalijk nog wel de menne, brillie!’ Belofte maakt schuld en zo’n tweeënhalve minuut later bleek wat daarmee bedoeld werd.

In de laatste minuten werd er meer geluld dan gevoetbald en dus besloot onze leidsman er maar een eind aan te borduren. Een karig puntje is alles wat Das Zehnte rest. Dirk en Erik, bedankt voor jullie zeer gewaardeerde schaatskunsten en tot volgende week.