• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Op de robuuste schouders van de krijgsmannen van Das Zehnte rustte deze zondag de nobele druk om het voorprogramma vorm te geven van een Super Sunday met affiches als PSV – Feyenoord, Ajax – AZ en Real Madrid – FC Barcelona. Aan Das Zehnte normaal gesproken wel toevertrouwd, maar bij een eerste wedstrijd na het winter- en carnavalsreces ondermijnen roest en corrosie nogal eens de ambities. Desondanks trad Das Zehtne – met flets blauwe en kort gemouwde tricots – vol vertrouwen aan tegen het zoveelste van Prinses Irene, dat dit keer niet ná aankomst in Schaijk toch nog te horen kreeg dat de wedstrijd was afgelast.

Na een yell waarmee de laatst achtergebleven ganzen ook naar Spanje gejaagd werden, was Das Zehnte de eerste helft de betere ploeg. De bezoekers gingen kennelijk uit van een nieuwe afgelasting en trokken ten strijde met een kwalitatief aanzienlijk teleurstellender samenstelling dan in de heenwedstrijd. Poortwachter Di Stefano had daardoor de gelegenheid om gedurende de eerste helft eindelijk Deel I en II van The Hunger Games trilogie uit te lezen. Aan de andere kant van het veld wist Das Zehnte het veldoverwicht onfortuinlijk genoeg niet om te zetten in netbollingen. Na één van de vele rushes van de niet te stoppen Robinho ‘witte Dumfries’ Reijnen kon de Keijzer onszelf bekronen met een voorsprong, maar hij kopte de bal te zacht in de Maashorst Vooruit. Even later bezorgde hij de bal wel loepzuiver op het niet bescheiden van omvang zijnde hoofd van de kokkieloze Peppie, die desondanks van dichtbij niet binnen wist te koppen. Een kattenstaartje later leek ons politiek strijKeijzer de bal op aangeven van Mister Bookmaker majestueus om de goed keepende uitgoalie te slepen, maar die hoop bleek zo ijdel als Bart Remmits. Toen Mister Bookmaker er met twee half opgepompte banden niet in slaagde een lange bal van Nick du Soleil binnen te houden, kon de leidsman het niet meer aangluren en floot hij snel af om de massale karavaan aan toegestroomde toeschouwers voor minimaal een kwartier uit hun lijden te verlossen.

Tijdens de rust werden de nodige wisseltrucs uitgehaald en daar moesten de Gemeente Maashorstafhakers even aan wennen. Zó erg, dat Hommelinho de kans kreeg een bal voor de pot te slingeren, waar de ingevallen Peer nooit bij had gekund. Gelukkig voor alles wat het tijdelijk lichtblauwe legioen een warm hart toe droeg, besloot een vijandelijke back het shirt van d’n Peer vast te pakken en het zó ver op te rekken, dat er een half garnizoen aan Oekraïense soldaten in had kunnen overnachten: penalty! De fantastisch in de wedstrijd zittende Peppie legde aan en schoof de bal feilloos binnen: 1-0! Of het aan de cognac- en knoflooklucht van één der invallende bezoekers lag of aan de invalbeurt van de Lus wordt nog bekeken door een Zwitsers onderzoeker, aangezien alle Oostenrijkers in een vergadering zaten. Feit is dat het vlak na de 1-0 juist de Schaijkenaren waren die het pad kwijt raakten. De Lus was te druk bezig om zichzelf in te schrijven voor een tennistoernooi en liep daarom maar niet met zijn man mee, die makkelijk de 1-1 aan kon tekenen. Een gierend appèl op hinderlijk buitenspel werd genadeloos VARworpen door de arbiter. Niet lang daarna stond het verdedigend opnieuw niet al te best, waardoor we ook nog eens op Jip en Janneke-achtige wijze de 1-2 incasseerden. Alle pogingen van Das Zehnte ten spijt, waaronder een lijp balletje van Nick du Soleil dat stijlvol door de doelman uit zijn hok gedoken werd: gescoord werd er niet meer. Althans, niet door Das Zehnte. Aan de overkant verlosten de bezoekers ons met de 1-3 van iedere resterende illusie en na een 46 minuten en 41 seconden durende kwelling besloot de goed fluitende scheids er maar snel een eind aan te breien. De kampioensambities kunnen al rijkelijk vroeg weer een jaartje de ijskast in.

Disclaimer etc.  Errata humanum est.
Tagged under Senioren