• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Na een aantal weken van niet-voetballen (weekend vrij, tegenstander niet op komen dagen en een afgelasting), mochten we zowaar op het hoofdveld van Blauw-geel aantreden tegen hun zaterdagteam.
Met een respectabel aantal van 16 spelers hadden we niet te klagen over de opkomst en met een grensjager en dan nog 4 wisselspelers was de bank goed bezet. Of het nou de indrukwekkende staat van het veld was of gewoon gebrek aan ritme, het wilde maar niet echt lopen. Hoewel we enkele fraaie aanvallen op de mat legden, wilde het scoren maar niet lukken. Ondertussen moesten we bedacht zijn op de counters die B-G met grote regelmaat uitoefende, maar onze achterhoede speelde goed en geconcentreerd. Het was vooral in de omschakeling –zowel naar voor als juist achteruit- dat we een tandje (of twee, drie) te laag speelden. Die constatering werd eigenlijk al na enkele minuten gemaakt, maar zie het tij dan nog maar eens te keren.
 
Toch kregen we een paar mooie kansen. Zo had Dennis enkele keren zijn vizier niet op scherp staan en werd herhaaldelijk een medespeler over het hoofd gezien die er veel beter voor stond om af te werken.
Ook had hun keeper tot 3x toe het geluk dat een behoorlijke blunder via klutswerk niet in het doel belandde. 3 keer verkeek hij zich overduidelijk op een schot uit de 2e lijn. Hij greep daarbij nogal klunzig in, waardoor een makkelijk ogende bal via de paal (2x) of via lat en zijn hoofd(!) weer terug in zijn handen viel. Zo bleef de brilstand gehandhaafd tot zo’n 10 minuten voor de rust. Toen besloot Dennis een ware jacht naar de bal te openen op de rand van de 16-meter van B-G. Uiteindelijk veroverde hij de bal en ging er als een sneltrein vandoor richting het doel van de aarzelende keeper. Met een snel puntertje onder de doelman door zette hij de 0-1 op het bord. Snel daarna had hij kans op meer, maar hij draalde te lang om de doelman uit te spelen, die deze keer wel adequaat ingreep. Toen iedereen al tevreden was met deze ruststand bleek Marcel van den heuvel dat niet te zijn. Ook hij joeg zelf de bal af waarmee hij richting B-G doel kon afstormen. De doelman maakte ook hierbij geen sterke indruk want met een rare frats bracht hij de bal, die Marcel iets te ver voor zich uit speelde, weer terug bij Marcel die beheerst af konden ronden. Met een 0-2 stand gingen we dus rusten.
 
Na rust een hele partij omzettingen. Zo konden nu Bert, Rene, Michiel, Corvin en good-old Wim hun opwachting maken en ging Kees vlaggen. Misschien dat een bijna compleet andere opstelling het spel zou bevorderen. Maar dat bleek al snel niet zo te zijn. Hoewel het tempo iets hoger lag en de weerstand van B-G steeds minder werd, was de nauwkeurigheid ver te zoeken. Dat bleek wel uit de vele voorzetten die in niemandsland verdwenen en schoten die ver over en naast gingen. Twan liet zich uit voorzorg nog wisselen en Corvin had weinig plezier aan zijn invalbeurt, want hij moest ook weer gewisseld worden na een klein kwartier met een spierblessure. Zo hobbelden we richting eindsignaal. Michiel en Rene testen nog een keer de vuisten van de doelman, maar de schoten waren niet scherp genoeg om hem te verontrusten.
 
Zo bleef de stand 0-2, en het feit dat de scheids een minuut of 6 te vroeg affloot deed daar niets aan af. Hij had het ook wel gezien.
Volgende week Boekel Sport thuis en de week daarna uit bij venhorst, daarna kunnen we aan onze winterslaap beginnen…..
Tagged under Senioren