Herpinia 3 – DAW 5.

Na een paar weken van afgelaste wedstrijden en vrije dagen mocht het zooitje ongeregeld dat onder de noemer ‘DAW 5’ valt, weer een keer een potje ballen. Warm was het niet en ook het tijdstip liet te wensen over. 8:45 is immers geen tijd voor een elftal met louter vedette spelers, tel daarbij op dat de zondagochtend elke week weer vooraf gegaan wordt door de zaterdagnacht (wanneer de helden van DAW 5 op hun best zijn) en je mag verbaasd zijn om te zien dat iedereen zowaar op tijd was (behalve Ruud ‘Ons mam had mijn brood nog niet gesmeerd’ van Dongen natuurlijk). 2 verassingen in de auto’s onderweg naar ‘bonneland’; Michiel Schamp (bekend van hits als: ‘I am not your schampanova’, ‘Schamp around the clock tonight’, ‘Ain’t no schampshine when she’s gone’ en ‘Is this the way to Schamparrillo’) en Jurgen van Wanrooij (schijnt bij DAW ergens leider te zijn) mochten allebei plaats nemen op de achterbank om vervolgens de rit naar Herpen-Oost uit te zitten.

Aangekomen op sportpark ‘De Wilgendaal’ bleek het ook hier frips aan de bips te zijn. Er werd lustig gekeken of iemand een ijsbeer met een stapel brandhout kon vinden, maar helaas. Na een uitgebreide warming-up en een peptalk van jewelste mochten de heren aantreden op het hoofdveld alwaar de veldslag plaats zou vinden.
DAW speelde aanvallend en sterk voetbal, maar zoals het hele seizoen al het probleem is wisten de oranje-witten dit niet te vertalen in een doelpunt. En zoals het cliché luidt: As ge um zelf niet makt…En ja hoor, een misselijke frotgoal van Herpinia bracht de stand uit balans: 1-0.
Stronteigenwijs als de DAW 5’ert is besloot hij gewoon door te gaan met goed voetbal (dit was eerder al niet succesvol gebleken).  Tot het eind van de eerste helft bleven de goedgemutste Schaijkenaren de beste van de 2 teams.

In de rust werd geconcludeerd dat het nog steeds ijskoud was toen bij de plasstop eerst 4 minuten gezocht moest worden voordat er ‘druk op de kraan’ gezet kon worden. Ralf ‘Barbapappa van DAW 5’ Visschers mocht zijn trainingsjasje (van de Rabobank) aan Hans ‘Baalde gruwelijk want er stond iemand van het eerste te kijken’ Heurkens geven. Hans besloot meteen te gaan douchen, 21 jaloerse gezichten keken hem na want GODMILJAAR wat was het koud. Dit alles vond pas plaats nadat Mark ‘Dikke’ Smits de 1-1 binnen had geschoten. En was het niet het gouden wisselbeleid van coach Rob ‘Ligt het liefst in een bad-’ Kuijpers dat voor de 1-2 zou zorgen. Vers ingebrachte spits Ralf schoot de voorsprong gevende treffer binnen. Hiep hiep, hoera! Maar de slingers waren de verpakking nog niet uit of het had 1-3 kunnen zijn. Het had achteraf gezien wel 10x 1-3 kunnen zijn, kansen werden gemist als gezonde tanden bij menig boer (nog een doordenkertje zo vlak voor kerst). En wederom wist de karmapolitie (afdeling sport) ons bij de kraag te vatten. Voor iedere 10 gemiste kansen mag je 1 goal bij de tegenstander zetten. Vlak voor tijd rende de spits van Herpinia (die overigens de hele wedstrijd net zo goed in de kleedkamer had kunnen blijven zitten, de man heeft 1 bal geraakt) op goal af. Niet Schampi noch van Wanrooij kon de spits, met zijn snode plannen keren.
Ik weet niet meer precies wie het was maar een scherpe DAW’er sloeg de spijker op z’n kop; ‘We laten ons de kaas van het brood eten!’
Dat bleek ook meteen het eind van de wedstrijd te zijn en zo konden de leeggestreden ridders van het 5de huiswaarts keren (na het omdoen van de sneeuwkettingen uiteraard).

Tot na de winterstop en lang leve het broeikaseffect!

Tormachien
Tagged under Senioren