• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Na twee weken van afgelastingen mocht DAW 4 eindelijk weer eens de wei in, tegen hekkensluiter Ruwaard 4. Hoewel wei, menig koe zou op dit ongelijke mollengangenstelsel spontaan door haar hoeven gegaan zijn. Tot onze spijt meldde Adjudant Van de Rande zich niet tijdig op het defilé, waardoor hij door Generaal Van de Zanden naar de bank werd gemarcheerd. 
Toen ook Nelson Amughuwasidibedebe terug was van zijn zondagochtendse verplichtingen in de preiplantbranche, kon het duel beginnen. DAW 4 verloor de toss, doordat reserve aanvoerder Stijn van Schaijk mocht gokken in welke hand van de scheids het fluitje verborgen zat en dit in achteraf nog in zijn broekzak bleek te zitten. Al rap zou de wedstrijd zorgen voor een heus unicum in het DAW 4 seizoen: Bas Martens wordt genoemd in een verslag! Al vroeg in de wedstrijd negeerde hij alle coaching, rooksignalen en stoptekens van teamgenoten, om vervolgens van ruim twintig meter feilloos binnenkant paal de openingstreffer aan te tekenen, 0-1! Vlak daarna deed, jawel, Bas Martens!! opnieuw van zich spreken toen hij met een vernuftig balletje FC Bens in de gelegenheid stelde om direct ook de 0-2 aan te tekenen! De wedstrijd leek gelopen te zijn, maar daarbij rekende DAW buiten de (ru)waard. Onhandig optreden in de defensieve linie van DAW leidde tot een aansluitingstreffer voor Ruwaard 4, wat daardoor weer terug in de wedstrijd kwam. Dit was het teken voor onze binnenteamse FC, om een vermakelijke show van Theater Bens in te starten, getiteld: Ik-zoek-het-niet-meer-dus-ik-wil-eruit!! Na aandoenlijke strijdkreten werden zijn gebeden eindelijk verhoord en mocht onze Deguusman zijn opwachting maken. Door alle wisselingen en de onnavolgbare looppatronen van de Ossenaren, werd het een chaotische eerste helft. DAW kwam vlak voor de thee nog goed weg, toen Ruwaard 4 uit een ingooi de gelijkmaker aan dreigde de gaan tekenen. Gelukkig was stand-in goalie Michiel Schamp alert en voorkwam hij dat de thee nog slechter smaakte, dan door de rotte vis- en bieraroma’s in het kleedlokaal al het geval was.
 
In het tweede bedrijf wist DAW 4 haar matige opponent met succes van het eigen doel te houden. Na een klein kwartier kwam DAW in een spreekwoordelijke zetel te zitten, toen Hiddefantoom Huizenga op aangeven van “Tom-Tom nodig” Kusters de 1-3 aantekende, door vakkundig de keeper te omspelen. Het daarop volgende theatrale juichgebaar werd helaas door niemand begrepen. “Waar liggen de autosleutels?”, “Mijn zonnebrand moet nog uitgesmeerd worden!”, “Weehh, mijn kanarie is overreden!” en “Aaah, migraine!” waren allemaal waardige vertolkingen geweest, maar het bleek een heus El Hamdaouietje te zijn. En toen… werd DAW 4 ernstig opgeschrikt. De zojuist ingevallen Haupt Sturmfuhrer RvdR kreeg de bal door het polletjesveld niet precies in de voeten gespeeld en deed een acrobatische poging om alsnog aan de bal te komen. Het resultaat was het gemiddelde tussen een vallend kadaver en een “Stervende Vetgans” en was voor de neutrale toeschouwer een plezier om naar te kijken. Daardoor hevig afgeleid presteerde onze vlaggenist het om zonder enige vorm van gene een vierjarig kind omver te werpen met zijn vlag. De buitenveldse gemoederen liepen even hevig op, maar de rel werd tijdelijk gesust, zodat DAW 4 zich binnen de lijnen kon focussen op een andere ontstane rel. Kay “ja maar, di en da” van Son haalde de woede van Nelson op zijn hals door hem bij een corner flink met zijn ellebogen in de weg te zitten. Een ‘ja maar dat deed ik niet’ en ja maar hij begon’ later, was ook dit akkefietje achter de rug. DAW 4 kon de score in de slotfase nog opschroeven naar 1-5, door doelpunten van scorende laatste man Joost van Dongen en een getergde Ja-maar van Son. De eindstand was een feit en DAW 4 kon aan de derde helft beginnen, die met een traditioneel 2 a 3 gangendiner werd afgesloten bij Van Son.
Tagged under Senioren