• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Het zonnetje scheen weer prachtig en er stond een belangrijke speelronde op het programma. DAW 4 arriveerde dan ook als herboren na de carnaval en vol goede moed, ruim op tijd in de kantine. Althans, NA de carnaval… Het leek erop dat carnaval nog niet overal het land had verlaten.

In alle vroegte vertrok DAW 4 richting het Escharense land en dat bleek voor de verandering eens een keer niet overbodig. De sluwe vraag van gelegenheidsrechtshalf Stientje luidde “Waar is de tas met shirtjes eigenlijk?” en al rap vertrok er weer een auto via de geheime sluiproute terug naar het secretariaat van DAW. De rest van het team had daardoor ruim de tijd om de kolderieke vertoning op het hoofdveld te bewonderen, met als hoogtepunt het gruwelijk lelijke all-colours keeperstenue van de thuisgoalie.

Na ongeveer acht minuten kreeg DAW de eerste kans van de wedstrijd. Ton Reijnen haalde in de zestienmeter de achterlijn en bediende Hidde “barkeeper bij de Griek” Huizenga, die zijn voet helaas niet goed achter de bal kon krijgen. Het spel was verder niet al te best en het ene onnodige balverlies werd opgevolgd door het andere. Veel deden de wit-roden daar niet mee en onze DAW5-Buffon in de goal had een rustige middag. Voor zover Estria al kansen kreeg, werden die gecreëerd door DAW. Zo ook door onze poortwachter, die besloot om zijn rustige middag maar eens wat op te leuken. Met een uittrap uit de categorie “aiiiii…” bediende hij een voorhoedespeler van de Estrianarelanen op maat. Diens afronding was gelukkig gelijk aan de kwaliteit van het veld (matig tot slecht) waardoor Ralfinho zelf in de korte hoek redding kon brengen. Even later pareerde hij opnieuw stijlvol een inzet van de thuisploeg, door de bal met een showduik over de lat te tikken. De wedstrijd kabbelde maar een beetje voort en nu de 22 veldspelers geen hoofdrol konden vervullen, besloot de fluitenist zijn kans te grijpen. Voor de ogen van de scheids werd nagetrapt door een van onze onvriendelijke tegenstanders en dat werd resoluut bestraft met een… gele kaart! Hulde. Ook in de categorie “doorgebroken spelers” bleek de leidsman niet goed thuis en hij besloot het vermanend af te doen met een korte preek van vier woorden. Klasse. Ook de voordeelregel bleek onbekend en daarmee werden opnieuw twee goede kansen voor DAW 4 om zeep geholpen. Shampoo. Uit de doorgebrokenspelervrijetrap kwam DAW wel bijna op een 0-1 voorsprong, toen de vrije trap van FC Dylan via de muur op de paal belandde. DAW had derhalve ondanks het matige spel licht de overhand en groot was dan ook de teleurstelling toen vlak voor theesignaal de gastheren op 1-0 kwamen. Slordig balverlies aan DAW-zijde werd door het centrum zorgvuldig afgestraft en DAW kon met een zuur gevoel de catacomben in.

Na de theepauze bleef de wedstrijd op alle mogelijke manieren niveauloos. De nobelprijs voor “Kwadraat van niveauloosheid” werd met unanieme stemmen uitgereikt aan de scheidsrechter, die ook in de tweede helft opzichtig bewees er geen hol van begrepen te hebben. De kaartenmachine, die in de eerste helft ten onrechte nog een beetje was blijven haperen, kwam op volle gang en de KNVB had economisch gezien een heerlijke dag. Nadat “Ferry much last van mijn kuitbeen” Appelhof geblesseerd uit was gevallen en DAW 4 even daarvoor haar tweede en laatste wisselspeler al had ingebracht, besloot routinier en vlaggenist Patrick “Pothuizen” Droomers zijn rentree te maken. Na ongeveer zes seconden was zijn eerste overtreding een feit en na ongeveer zes minuten zijn eerste gele kaart ook. Aan Escharense kant mochten we ook een bijzondere invaller verwelkomen. De opnames van Dik Trom werden kennelijk tijdelijk onderbroken, om de weg vrij te maken voor een mogelijke voetbalcarrière van de hoofdrolspeler. Gelet op zijn vertoonde kunsten kan geadviseerd worden de focus toch op het acteren te houden. Datzelfde advies geldt voor de clown in de dugout van Estria, die in zijn midlife crisis als een kleuter van 3 de bal achter zijn X-benen geklemd hield, om zo toch 8 seconden tijdswinst de kunnen pakken. Ondanks de aanwezigheid van de verstandloze assistent trainer en onze gezette vriend in de voorhoede – die met name onze linksback tot enkele leuke woordspelingen als “dik buitenspel” inspireerde – kwam Estria toch op een 2-0 voorsprong. Door middel van een steekbal bevond een voorhoedespeler van de gastheren zich plots in een oase van ruimte en met een fraai schot in de rechter bovenhoek werd daar optimaal van geprofiteerd. Zure rommel dus.

De wedstrijd naderde een ongekend hectische apotheose, waarbij de wereldvreemde arbiter opnieuw een paar keer met zijn kaarten kon wapperen. Na een idiote overtreding van een wit-rode onaardigeling, kwam Rob “geeeeeeef 8!!” van de Rande iets te overtuigend verhaal halen, waardoor er een opstootje ontstond. De scheids verloor in blinde paniek alle grip op de situatie en greep direct bevend naar een rode kaart. Al gillend maande hij beide hoofdrolspelers naar de kant, waardoor het 10 tegen 10 werd. De Komiek van de Week trad kort daarop opnieuw niet op, toen een geblesseerde Estrianaar van buiten de lijnen opnieuw weer het veld in kroop. Ondanks deze frustrerende kuurtjes, kon een 2-1 aansluitingstreffer niet voorkomen worden. Terwijl de keeper van Estria de bal redelijk klem had op de grond, besloot Bram “heeft bijna weer krullen” Vos te testen hoe klem dat dan precies was. Niet al te klem en Kay “scherp als een das” van Son profiteerde gehaaid: 2-1! In lijn met zijn dramatische vertoning zag de scheids geen aanleiding om het licht omstreden doelpunt af te keuren. DAW 4 kreeg weer nieuwe moraal en zette alle zeilen bij om er nog wat punten uit te slepen. En dat leidde al heel snel tot een doelpunt! Aan de overkant wel te verstaan. Uit een tegenaanval van Estria werd besloten om de aanvallers buitenspel te zetten, met als kanttekening dat ze niet daadwerkelijk buitenspel stonden. Dat vond ook de scheidsrechter, die onze gelegenheidsvlaggenist Koentee abrupt liet staan. Holle bolle Gijs kreeg daardoor 35 meter voorsprong, waardoor hij al hijgend en proestend als eerste de achterlijn haalde. Nog net voor zijn cellulitis hem definitief van iedere energie bestolen had, speelde hij de bal voor het doel en daar werd er met een eenvoudig tikje voor 3-1 gezorgd. De wedstrijd was gelopen en Pothuizen besloot in de commotie om De Guusman er nog even op te wijzen dat de scheids helaas niet wijzer was dan hij al deed voorkomen. Niet verstandig, nu onze kortzichtige ref daarop meteen al bevend en stamelend naar een tweede gele en dus daarna een rode kaart greep. De KNVB schijnt de standaardbrief nog niet uit haar bestand verwijderd te hebben, dus naar verwachting ligt hij binnen twee werkdagen op de mat. Nadat er opnieuw een opstootje was uitgebroken, besloot onze Esterse Prins Carnaval om de vier minuten blessuretijd maar achterwege te laten en hij beende zich rap naar de zijkant van het veld. Alaaf. Dus…
Tagged under Senioren