• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Zaterdag uit tegen Blauw geel in Veghel is normaal gesproken altijd een feestje; een geweldige kunstgras-mat, zeer sportieve tegenstanders en gewoon altijd een lekkere pot voetbal. Echter, dan moet je wel ‘uitgeslapen’ aan de aftrap verschijnen… Het begin van de wedstrijd beloofde niet veel goeds. Enorm veel balverlies, simpele passes die niet aankwamen en vooral veel miscommunicatie.

Zo kon het gebeuren dat Blauw geel na een dikke 5 minuten de overhand kreeg en zorgde voor de beste kansen. Meer dan wat speldenprikjes konden wij er niet tegenover zetten. Na een splijtend counter was het eerst nog een prima redding van Arthur in een 1 tegen 1 situatie, maar uit de opvolgende corner maakte deze zelfde doelman een enorme blunder; Net zoals Menzo tegen Auxerre sloeg hij de ogenschijnlijk simpele vangbal pardoes in eigen doel…. Dit betekende de -op dat moment- verdiende 1-0 voor Blauw-geel. En nog waren we daarna niet bij de les. Er werd geen rugdekking gegeven en hun lange, levensgevaarlijke spits kon ongehinderd de 2-0 achter de ditmaal kansloze DAW-keeper deponeren. Na wat heen en weer gemopper werd de achtervolging ingezet, maar het duurde nog tot zo’n 5 minuten voor de rust, dat Dorus iets terug kon doen. Hij kopte de perfecte voorzet van Jan achter de B-G keeper.
En nog op de valreep voor de rust mocht Rolf de 2-2 aantekenen, wederom na een mooie voorzet van Jan.

In de rust werden er wat pionnetjes verschoven, maar vielen ook wat rake opmerkingen, die overigens zonder protest geaccepteerd werden. De thee smaakte ons prima en met goede moed werd de weg naar het veld weer ingezet. Daar aangekomen mochten de twee wissels Bert en Victor zich melden voor de aftrap. Het zou een waar doelpuntenfestijn worden….

Al vroeg in de tweede helft mochten we voor het eerst een voorsprong noteren: 2-3 na een mooie voorzet van Corvin. Deze werd perfect (via de grond) ingekopt door onze Paulus, die liet zien ook buiten de slaapkamer te kunnen scoren. En vrij snel daarna was het wederom Corvin die over de rechterkant doorkwam, maar onregelementair werd getackeld. De penalty was een prooi voor Twan, die onberispelijk inschoot en daarmee de 2-4 op het bord zette. In de tussentijd bleef B-G volharden in het buitenspel lopen en het reageren op onze aanvallen met lange ballen. Veel leverde het vooralsnog niet op. Na weer een snelle aanval over links, waar Bert een plaag was voor zijn directe tegenstander, eindigde de bal achter, waarna we een corner mochten nemen. Deze werd voorgeslingerd en na een mooi doorkopballetje van Victor mocht Marcel Moerkerk bij de tweede paal inkoppen en zo de 2-5 aantekenen. Vrij kort daarna viel er toch nog een tegengoal. Vanuit (in onze ogen) buitenspelpositie scoorde de lange B-G spits zijn tweede van de wedstrijd: 3-5.

Lang konden ze hiervan niet genieten, want bijna vanaf de aftrap lag de bal alweer in het mandje. Een voorzet van rechts leek te worden weggewerkt, maar kwam in de kluts hoog bij de tweede paal. Daar kwam Marcel Moerkerk met een Bruce Lee-achtige karatetrap door de lucht gevlogen, en zo stond het snel weer 3-6. 

De wedstrijd leek gespeeld, maar er volgde nog een oprisping van B-G. Na een vermeende overtreding op Johan werd er niet gefloten en mocht er vrij voorgezet worden. Ditmaal was het een koud kunstje om af te drukken; 4-6. Dat konden we niet op ons laten zitten en het was Dorus die met zijn tweede van de middag de 4-7 aantekende. Met een mooie controle legde hij de bal klaar voor zijn linker om verwoestend uit te halen: 4-7. Tenslotte was het Victor voor het slotakkoord. Na een aanval over diverse schijven besloot Victor geheel in stijl voor eigen eer te gaan. Hij legde de bal rustig neer voor zijn rechter en met een draaiballetje deponeerde hij het leder in de rechterbenedenhoek. Dit was bijna in het eindsignaal, maar hij werd nog wel geteld. Afgetrapt werd er niet meer, het was mooi geweest. 4-8 een uitslag die er mag zijn. Maar vooral een sportieve pot, zoals het hoort……

Tot volgende week.
Tagged under Senioren