Opnieuw gratis cursus effectiviteit voor DAW4
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Nadat DAW 4 vorige week de kans had laten liggen om het gat met de koplopers terug te brengen tot vijf punten, kreeg het deze week opnieuw de kans om in te lopen op de Tabellenführer. Het enige wat daarvoor nodig was, was een overwinning in Escharen. Tegenstander was het tweede keurkorps van de lokale voetbaltrots, waartegen thuis nog moeizaam een 1-1 gelijkspel afgedwongen werd.
Op het grotendeels ontdooide hoofdveld liet DAW 4 zich in de openingsfase niet van de Escharense wijs brengen. Met ogenschijnlijk gemak ging het leder van voet tot voet en van het verschil van acht punten op de ranglijst was weinig terug te zien. Het aloude probleem kwam echter opnieuw om de bocht geflipperd: scoren op het juiste moment. Aanvankelijk wist DAW niet veel meer te creëren dan een afstandsschot van onze Mini-L, maar na 25 minuten noteerde Das Vierte een kans waar menig rastutoyeerder tegen zijn principes in U zou zeggen. Bas “huh, wat is er dan op woensdagen?” Martens gaf een Arnold Mührenachtige voorzet. Ton Reijnen besloot geen dubbele beenfractuur te riskeren en koos er bescheiden voor om de bal met het hoofd terug te leggen op de vrijstaande Jeroen “onmogelijke hoekspecialist” van Leijsen, die helaas in kansrijke positie niet tot scoren kwam. Ongeveer tien minuten later kreeg DAW opnieuw een grote kans, toen Martijninho met een ongeëvenaarde sleepbeweging Ton Reijnen de vrije doortocht gaf. Helaas ging zijn inzet voorlangs, waarna de thuissupporters massaal op zoek gingen naar het Gele Boek Der Tegeltjeswijsheden. Dit vonden zij niet veel later en daarin stond: “Als je de kansen zelf niet benut…” Nog voordat de verteller het spreekwoord af kon maken stond Estria geheel tegen de verhouding in op 1-0. Ralf “laat die 0 ook maar zitten” Albers redde in eerste instantie nog knap, maar in de rebound werd de spits van Estria weinig in de weg gelegd. Binnen twee minuten zou DAW 4 zichzelf definitief de das om doen. Na een vruchteloze corner was de omschakeling weer eens niet al te best, met een hilarische 2-0 ruststand tot gevolg. Je had erbij moeten zijn om het te geloven.
De thee smaakte onschaijks goed en DAW 4 maakte zich op voor een spannende tweede helft, met een snelle aansluitingstreffer. Helaas, een vrije trap van de gastheren luidde de 3-0 in en de wedstrijd was definitief beslist. Ton Reijnen besloot zijn feilloze wedstrijd in de tussentijd extra glans te geven, door zich aan de zijlijn voor het oog van de natie te laten poorten. Niet veel later vereffende Ferry Late Appelhof gelukkig de rekening met de dader, waarvoor dank. DAW 4 bleef ondanks de schier onoverbrugbaar lijkende achterstand fris, verzorgd en met name aanvallend voetbal verzorgen. Het verdedigen werd even op een lager pitje gezet en de Estriavoorhoede waande zich in het paradijs. Zo kon na een voorzet van links megasimpel de 4-0 aangetekend worden, dankzij matig meespringen door de Schaijkse achterhoede. Dat de Estrianaar geen enkel benul had van het feit dat hij de bal met zijn hoofd raakte, maakte de lol er niet minder om. Nadat een vrije trap van Martijninho net langs het Estriadoel gevlogen was en DAW verder ook nog wat kansjes de mist in zag gaan, werd het uit counter nummer 17 zowaar ook nog 5-0. Voor zover Johan Hendrik van Dale – die in de 19e eeuw nog furore maakte als hoofdonderwijzer en archivaris te Sluis en later bekend zou worden door een naar hem genaamd woordenboek – nog op zoek geweest was naar een geschikte metafoor om het lastige begrip “geflatteerd” nader te illustreren, zou deze wedstrijd bij uitstek geschikt geweest zijn. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Op het grotendeels ontdooide hoofdveld liet DAW 4 zich in de openingsfase niet van de Escharense wijs brengen. Met ogenschijnlijk gemak ging het leder van voet tot voet en van het verschil van acht punten op de ranglijst was weinig terug te zien. Het aloude probleem kwam echter opnieuw om de bocht geflipperd: scoren op het juiste moment. Aanvankelijk wist DAW niet veel meer te creëren dan een afstandsschot van onze Mini-L, maar na 25 minuten noteerde Das Vierte een kans waar menig rastutoyeerder tegen zijn principes in U zou zeggen. Bas “huh, wat is er dan op woensdagen?” Martens gaf een Arnold Mührenachtige voorzet. Ton Reijnen besloot geen dubbele beenfractuur te riskeren en koos er bescheiden voor om de bal met het hoofd terug te leggen op de vrijstaande Jeroen “onmogelijke hoekspecialist” van Leijsen, die helaas in kansrijke positie niet tot scoren kwam. Ongeveer tien minuten later kreeg DAW opnieuw een grote kans, toen Martijninho met een ongeëvenaarde sleepbeweging Ton Reijnen de vrije doortocht gaf. Helaas ging zijn inzet voorlangs, waarna de thuissupporters massaal op zoek gingen naar het Gele Boek Der Tegeltjeswijsheden. Dit vonden zij niet veel later en daarin stond: “Als je de kansen zelf niet benut…” Nog voordat de verteller het spreekwoord af kon maken stond Estria geheel tegen de verhouding in op 1-0. Ralf “laat die 0 ook maar zitten” Albers redde in eerste instantie nog knap, maar in de rebound werd de spits van Estria weinig in de weg gelegd. Binnen twee minuten zou DAW 4 zichzelf definitief de das om doen. Na een vruchteloze corner was de omschakeling weer eens niet al te best, met een hilarische 2-0 ruststand tot gevolg. Je had erbij moeten zijn om het te geloven.
De thee smaakte onschaijks goed en DAW 4 maakte zich op voor een spannende tweede helft, met een snelle aansluitingstreffer. Helaas, een vrije trap van de gastheren luidde de 3-0 in en de wedstrijd was definitief beslist. Ton Reijnen besloot zijn feilloze wedstrijd in de tussentijd extra glans te geven, door zich aan de zijlijn voor het oog van de natie te laten poorten. Niet veel later vereffende Ferry Late Appelhof gelukkig de rekening met de dader, waarvoor dank. DAW 4 bleef ondanks de schier onoverbrugbaar lijkende achterstand fris, verzorgd en met name aanvallend voetbal verzorgen. Het verdedigen werd even op een lager pitje gezet en de Estriavoorhoede waande zich in het paradijs. Zo kon na een voorzet van links megasimpel de 4-0 aangetekend worden, dankzij matig meespringen door de Schaijkse achterhoede. Dat de Estrianaar geen enkel benul had van het feit dat hij de bal met zijn hoofd raakte, maakte de lol er niet minder om. Nadat een vrije trap van Martijninho net langs het Estriadoel gevlogen was en DAW verder ook nog wat kansjes de mist in zag gaan, werd het uit counter nummer 17 zowaar ook nog 5-0. Voor zover Johan Hendrik van Dale – die in de 19e eeuw nog furore maakte als hoofdonderwijzer en archivaris te Sluis en later bekend zou worden door een naar hem genaamd woordenboek – nog op zoek geweest was naar een geschikte metafoor om het lastige begrip “geflatteerd” nader te illustreren, zou deze wedstrijd bij uitstek geschikt geweest zijn. Gelukkig hebben we de foto’s nog.