’t Vijfde ontwaakt rustig uit winterslaap
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Na enkele maanden geen grassprietjes meer te hebben geroken, voetbalschoenen beschimmeld die nog onderin de voetbaltas van d’n Bulttrans geprepareerd te hebben, de scheenbeschermers uitgewassen te hebben in huize Smits, een aantal kinderen te hebben verwekt en een aantal veteranen nog een jaartje ouder zijn geworden, was het weer zover. De winterstop is voorbij.
In huize Kuijpers was de spanning ook al weer behoorlijk opgelopen, want met een volledige fitte selectie zou het gaan betekenen dat er keuzes gemaakt moeten worden. Geen probleem voor ons Vanes, hoppa die van de Bonger naar ’t zevende, die van d’n Bogaert laat zijn trucjes maar een keer zien bij ’t vierde, ook Joey mag een helft laten zien dat hij weer fit is aan Willy en die van de Vos blijft maar mooi in bed liggen, want die is toch niet te genieten als PSV ’s middags wordt afgedroogd, want zeg nou zelf dat zag iedereen toch al mijlen ver van te voren aankomen.
Kortom een ouderwetse zondagmiddag zat er aan te komen en dat maakte de knoeperd zenuwachtig. Naar het schijnt heeft hij een ijsbeer gekocht, omdat hij zelf niet meer zocht te ijsberen. Maar tot grote verbazing van iedereen kwam hij op zondag toch weer met een zelf gemaakte en wel overwogen strijdplan met flink wat streepwerk op een kladpapiertje. Op zondagochtend nog steeds onrustig loopt hij rond te draven of de vlaggen op het veld staan, de scheidsrechter present is, het wedstrijdformulier ingevuld is en natuurlijk de tenuetjes van zijn boys. Prachtig klaar gelegd van groot naar klein, broekje onderop, shirtje daar boven en een paar sokjes on top. Voetbalschoenen en scheenbeschermers keurig voor de zitplaatsen, trainingspakken in de locker boven de tenues, de zak met intrapballen bij de deur, de kist met bidons staat gevuld in het midden van de kleedkamer, waar ook de massagetafel had kunnen staan, maar helaas er is alleen een verbandtrommeltje met bondage. Je hoort het wel de zaken zijn goed geregeld bij het technische staaf van das funfde.
Tijdens de warming-up liep de coach tevreden rond, hij hoorde veel coaching en vooral het intrappen van zijn vriend, gabber en doelman Van Summeren beviel hem, met een glimlach op zijn fietspompengezicht zag hij Stefan zich vermaken in het mulle zand. Dit kan niet mis gaan zag je hem denken.
Terug de kleedkamer in om zijn laatste oppeppende woorden ten toon te spreiden en zijn taak zat erop liet hij de vader van Max een van zijn betere yel’s ten gehore brengen. Het was iets van laten we nog 9 keer winnen, dan kan er een mooi feestje beginnen, of was het nou het is niet fijn, als je om half 6 thuis moet zijn. In ieder geval een prachtige yel. Aan het einde van het seizoen zal er een prachtig boekwerk uitkomen met alle yel’s van het seizoen 2011-2012, verdere informatie over de uitgifte van dit collecters item volgt nog.
Ook werd er nog een balletje getrapt. De toss werd gewonnen en de spitsen konden meteen aan het werk worden gezet. Langszaamaan stroomde de supporters richting the pitch en het team bloeide op. De Ossenaren, de tegenstander was Oss 6, waren behoorlijk geintimideerd door het kabaal wat uit het sfeervak van sportpark d’n Heuvel kwam, waardoor waarschijnlijk de doelman niet meer wist hoe hij diende te anticiperen op een terugspeelbal. Hij ging op zijn knieen zitten en pakte de bal op. De scheids floot resoluut en gaf een indirecte vrije trap. En daar stonden ze dan, de VM’ers Ronnie en Robbie, wie zou er gaan schieten. Het lot lag in handen van Mark die de bal breed legde en met een verwoestende uithaal ging de bal knoeperdje hard, stijf, rechts onder in de hoek. Juichend liep hij in de armen van zijn aanstaande vrouw en moeder in spé. De voorsprong was er en de rest zou volgen dacht men toen langs de zijlijn. Helaas werd het rempedaal ingetrapt door beide teams, wat het spel niet ten goede kwam. De wedstrijd was niet om aan te gluren, waardoor witte zakdoekjes verschenen.
Er gebeurde verder werkelijk niets, of je moet een bal bovenop de lat en een geblokkeerd schot door een medespeler meerekenen. Kortom huilen met de pet op en drie punten in de pocket, want de eindstand was 1-0.
De stand is zeer spannend bovenaan de ranglijst, waar de koploper niet verder kwam dan een gelijkspelletje tegen HVCH die eerder ook nummer 3 Nooit Gedacht had gehouden op een gelijkspel.
Er lijkt dan ook een vriendschap gesloten met blauw witten, waar de oranjehemden, de komende twee weken tegen eerst Nooit Gedacht en daaropvolgend Berghem Sport, het voorwerk van de Heeschenaren af moeten maken om aan de kop van het klassement te komen en daarna ook te blijven.
In huize Kuijpers was de spanning ook al weer behoorlijk opgelopen, want met een volledige fitte selectie zou het gaan betekenen dat er keuzes gemaakt moeten worden. Geen probleem voor ons Vanes, hoppa die van de Bonger naar ’t zevende, die van d’n Bogaert laat zijn trucjes maar een keer zien bij ’t vierde, ook Joey mag een helft laten zien dat hij weer fit is aan Willy en die van de Vos blijft maar mooi in bed liggen, want die is toch niet te genieten als PSV ’s middags wordt afgedroogd, want zeg nou zelf dat zag iedereen toch al mijlen ver van te voren aankomen.
Kortom een ouderwetse zondagmiddag zat er aan te komen en dat maakte de knoeperd zenuwachtig. Naar het schijnt heeft hij een ijsbeer gekocht, omdat hij zelf niet meer zocht te ijsberen. Maar tot grote verbazing van iedereen kwam hij op zondag toch weer met een zelf gemaakte en wel overwogen strijdplan met flink wat streepwerk op een kladpapiertje. Op zondagochtend nog steeds onrustig loopt hij rond te draven of de vlaggen op het veld staan, de scheidsrechter present is, het wedstrijdformulier ingevuld is en natuurlijk de tenuetjes van zijn boys. Prachtig klaar gelegd van groot naar klein, broekje onderop, shirtje daar boven en een paar sokjes on top. Voetbalschoenen en scheenbeschermers keurig voor de zitplaatsen, trainingspakken in de locker boven de tenues, de zak met intrapballen bij de deur, de kist met bidons staat gevuld in het midden van de kleedkamer, waar ook de massagetafel had kunnen staan, maar helaas er is alleen een verbandtrommeltje met bondage. Je hoort het wel de zaken zijn goed geregeld bij het technische staaf van das funfde.
Tijdens de warming-up liep de coach tevreden rond, hij hoorde veel coaching en vooral het intrappen van zijn vriend, gabber en doelman Van Summeren beviel hem, met een glimlach op zijn fietspompengezicht zag hij Stefan zich vermaken in het mulle zand. Dit kan niet mis gaan zag je hem denken.
Terug de kleedkamer in om zijn laatste oppeppende woorden ten toon te spreiden en zijn taak zat erop liet hij de vader van Max een van zijn betere yel’s ten gehore brengen. Het was iets van laten we nog 9 keer winnen, dan kan er een mooi feestje beginnen, of was het nou het is niet fijn, als je om half 6 thuis moet zijn. In ieder geval een prachtige yel. Aan het einde van het seizoen zal er een prachtig boekwerk uitkomen met alle yel’s van het seizoen 2011-2012, verdere informatie over de uitgifte van dit collecters item volgt nog.
Ook werd er nog een balletje getrapt. De toss werd gewonnen en de spitsen konden meteen aan het werk worden gezet. Langszaamaan stroomde de supporters richting the pitch en het team bloeide op. De Ossenaren, de tegenstander was Oss 6, waren behoorlijk geintimideerd door het kabaal wat uit het sfeervak van sportpark d’n Heuvel kwam, waardoor waarschijnlijk de doelman niet meer wist hoe hij diende te anticiperen op een terugspeelbal. Hij ging op zijn knieen zitten en pakte de bal op. De scheids floot resoluut en gaf een indirecte vrije trap. En daar stonden ze dan, de VM’ers Ronnie en Robbie, wie zou er gaan schieten. Het lot lag in handen van Mark die de bal breed legde en met een verwoestende uithaal ging de bal knoeperdje hard, stijf, rechts onder in de hoek. Juichend liep hij in de armen van zijn aanstaande vrouw en moeder in spé. De voorsprong was er en de rest zou volgen dacht men toen langs de zijlijn. Helaas werd het rempedaal ingetrapt door beide teams, wat het spel niet ten goede kwam. De wedstrijd was niet om aan te gluren, waardoor witte zakdoekjes verschenen.
Er gebeurde verder werkelijk niets, of je moet een bal bovenop de lat en een geblokkeerd schot door een medespeler meerekenen. Kortom huilen met de pet op en drie punten in de pocket, want de eindstand was 1-0.
De stand is zeer spannend bovenaan de ranglijst, waar de koploper niet verder kwam dan een gelijkspelletje tegen HVCH die eerder ook nummer 3 Nooit Gedacht had gehouden op een gelijkspel.
Er lijkt dan ook een vriendschap gesloten met blauw witten, waar de oranjehemden, de komende twee weken tegen eerst Nooit Gedacht en daaropvolgend Berghem Sport, het voorwerk van de Heeschenaren af moeten maken om aan de kop van het klassement te komen en daarna ook te blijven.