• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Om de gure zomer van 2012 nog een beetje op te leuken, kregen we op de valreep nog even een heerlijke zondag cadeau. Door het cynisch karakter van onze weergoden, besloten zij om daarmee te wachten tot de competitie alweer in volle gang was. Bedankt daarvoor. Verder kun je overigens prima met ze lachen, zolang je niet over kleiduivenschieten, erwtensoep uit een pakje en de herhaling van ‘Barby is zwanger’ begint.
 
Zonder onze rots in de branding Nel, die vorige week als een Italiaanse kapitein als eerste ons schip verliet, zoefden we naar Heesch, om het daar op te nemen tegen onze plaatselijke tegenpool: het vierde. Aanvankelijk leek de Das Vierte-krieg eenvoudig in het voordeel van de geroutineerde Heeschenaren beslist te worden. Na een klein kwartiertje werd de 1-0 al tegen de touwen geknikt en niet veel later werd vanuit een standaardsituatie ook nog eens de 2-0 binnen gekopt. In verdedigend opzicht viel ons weinig te verwijten, aangezien er slechts drie blauw-witten woestijnachtig vrij voor het doel opdoken. Dat hij er dan ook nog eens in gaat is gewoon pech. De strijd leek gestreden, het pleit beslecht en de wedstrijd in Heesche pocket. Totdat onze Popeye zich met de strijd ging bemoeien! Twee decennia aan pindakaasontbijten en spinaziediners leidden tot een Spartaanse ingooi van Teun ‘so you think you can throw’ Van Ras, die de Heesche defensie in grote verwarring bracht. Nadat de bal in de kluts verlengd werd, belandde de bal op de pantoffel van Ton Reijnen, die de aansluitingstreffer op zijn naam mocht zetten. De oranje aasgieren roken bloed en merkten dat ze in conditioneel opzicht niet te evenaren waren. Drie sessies van woensdagse afmattingspraktijken betaalden zich uit en uit een mooi opgezette aanval kon Peter ‘voor het 11-11bal seizoenstopscoorder’ van der Heijden op Zeelands aangeven de gelijkmaker aantekenen. De vermoeidheid begon door de Senegalese temperaturen toe te slaan en de rust leek aan te breken met een gelijkspel op het bord. Helaas maakte goalie Dave een spaarzaam foutje en daarvan werd in de rebound optimaal geprofiteerd: 3-2. Fuut-fuut-fuuuut: rust.

In het tweede bedrijf liet DAW 4 de koppen niet hangen. Hooguit tijdelijk, toen Mike ‘zussen of’ Broeren een teamgenoot tegen de vlakte knikkerde. Gelukkig wees het kompas al snel weer richting het westen en kon Ton Reijnen zijn noeste arbeid continueren. Niet ver in de tweede helft was de Heesche pijp alweer bijna leeg en daarvan plukten wij de symbolische vruchten. Uit een mooie aanval door het midden werd de 3-3 op het bord gezet. Baleer ging een één-tweetje aan en haalde door mee te tellen en passant een persoonlijk telrecord. Hij bediende met een kenmerkende steekpass Peter ‘ja alweer’ van der Heijden, die de trekker koelbloedig en beheerst overhaalde. HVCH leek rijp voor de slacht. Teun ‘don’t touch my olive’ Van Ras leek de gastheren de definitieve genadeklap te bezorgen, maar kwam op aangeven van Peter ‘wil ook het assistklassement winnen’ van der Heijden helaas niet uit met zijn passen. Ondanks de tomeloze inzet van invaller en vlagexpert Torfantom, leek de energie vanaf de tweede drinkpauze uit de Schaijkse formatie te vloeien. De thuisploeg kon daardoor weer op adem komen en ze gingen in het laatste kwartier getruct en gewiekst op zoek naar de winst. Onze zweefdave revancheerde zich met een aantal uitstekende reddingen voor het foutje in de eerste helft en hield ons daarmee in de slotfase een aantal keren knap overeind. De HVCH-leider, die deze zondag tot scheids gepromoveerd was en overigens een eerlijke en foutloze wedstrijd floot begon de tophitte ook steeds minder te verdragen. Nadat de Vrede Van Heesch getekend was, floot hij in de 91e minuut af voor een terechte puntendeling. Bloed, zweet en tranen hebben we achtergelaten, maar DAW 4 doet nog mee voor de eerste periode.
Tagged under Senioren