• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
D’n Heuvel stroomt al vroeg vol.Al vroeg in het seizoen lijkt er al een eerste topper aan te komen voor Le Cinq. Na een eenvoudige overwinning op FC Uden vorige week, stond nu het vijfde elftal van Prinses Irene op het menu. Voor menigeen voetballiefhebber een prachtig affiche. Orange meets orange staat altijd garant voor een mooie pot aanvallend voetbal, vol strijd, 90 minuten passie en natuurlijk een aantal doelpunten. Wie is das Funfde om daar dan ook niet aan mee te werken?

Na eerst de mannen van DAW 7 uit de kleedkamer te hebben gewerkt, kon er snel omgekleed worden en nog eventjes snel tussendoor een warming up gedaan te worden voordat de wedstrijd kon beginnen. Vanaf de aftrap begonnen de zwarthemden (beide spelen normaal gesproken in het oranje, het thuisspelende team dienen dan voor andere shirts te zorgen, deze waren dus zwart) erg sterk, de spreekwoordelijke startblokken waren zo ongeveer verbrand van de rubberen noppen en puntjes in de schoenen van het kunstgrasveld van vorige week. Veel balbezit voor ’t dreamteam dus in vrij gelijkopgaande strijd. Veel kansen werden niet gecreerd, maar mocht het gevaarlijk worden dan was dit in en rond de zestien van de Nisserooise doelman. Zo waren er zeer goede doelpogingen van Vos (Bult), niet te verwarren met Vos (32 jaar oud) van dichtbij, waar de doelman zeer kordaat reageerde en de inzet uitstekend keerde, een uitstekende poging van Tutter na een keurige aanval uit ’t boekje, lees Ipad. D’n Bulttrans werd ingespeeld, waarop hij eenvoudig breedlegde voor Tuttertje, zodat hij net naast goal in de ballenvanger zijn poging kon gaan ophalen. Ook next guestplayer DJ Pietertje kreeg nog een kans, echter draaide hij naar zijn favoriete rechter in plaats van de doelman direct met links te testen. De verdediger blokte zijn poging waardoor ook deze kans verloren ging. De Schaijkse doelman, Claudio van Summeren, had nog alle tijd om de picknickmand van zijn moeder aan te nemen en heeft deze in de eerste helft op zijn plaid in de zestienmeter leeg zitten schransen. Kortom met rust stond er nog een brilstand op het formulier van de scheidsrechter, een licht overwicht was er voor the local heroes, maar dit was na 45 minuten nog niet uitgedrukt in goalen.

In de rust werden wat tactische wijzigingen doorgevoerd op aandringen van enkele supporters, de toekomstige nieuwe shirtsponsor, ouders, fans en andere liefhebbers van het spelletje. Maar eigenlijk kwam het allemaal op hetzelfde neer... Er moest gescoord gaan worden. Langs de zijlijn werd het drukker en drukker, scouts van allerlei vertegenwoordigende elftallen, teleurgestelde en nog hoopvolle supporters van DAW A-selectie vonden de grasmat achter de tribune met splinterneie dug outs. De oranje sjaals, paraplu’s en DAW Supporterverenigingsformulieren voerden de boventoon aan de zijlijn. Het publiek raakte met stomheid geslagen toen d’n tjub de bal kreeg, enkele monden langs het krijt gingen al open hangen, sierlijk ging het al bijna dertigjarige dartelende hertje er met de bal vandoor, waarbij hij zijn stroper het bos in stuurde. Met een uiterste krachtinspanning zocht hij een der vossen en ook vond hij deze en dan is het een kat in het bakkie. Want een sluwe, rooie, 32 jaar oude vos met een stuk leder in de zestien meter staat wiskundig gezien gelijk aan een doelpunt. De GVR draaide weg en klabam, het net bolde. Het publiek dat inmiddels allemaal plaats had genomen op de tijdelijk gebouwde noodtribune raakte buiten zinnen. De speakers luidde “jowijowijoho..oh oh owh owwwoowwohhh… het is goal… ja het is een goal oh oh aohl…. “ en toen wist het hele sportpark het. Wederom een driepunter voor de Orange Lords of d’n Heuvel 5. Officiel was de wedstrijd nog niet afgelopen, maar het mocht duidelijk zijn dat de drie punten nooit of te nimmer deze dag Schaijk gingen verlaten.

Daarna was het even dubben voor Schaijks trots, want werd er gespeeld voor een safe een tegen nul overwinning of zou het publiek worden verwend met de kans om tegen die ene mogelijkheid die de tegenstander altijd krijgt aan te lopen en zo puntverlies te lijden. Kort overleg tussen de mannen leiden tot veel vreugde langs de zijlijn, want de aanval werd nog meer gezocht, zodat de marge zou worden verdubbeld. Met oogstrelend voetbal ging ‘the black proud” op zoek naar de tweede bevrijdende treffer. De pAppie ging fel doorjagen op de jammerende linksachter wat balverlies betekende voor de hardloper van Nisserooise zijde. De meest rooie vos kreeg de bal in de voeten op een meter of twintig van de zestien meter en begon te dribbelen met de bal, lees lopen, aan beide armen een tegenstander, in de nek een derde en een tweetal die als ware slaven achter het viertal aan liepen. ’t Slangenmens liet zien, waarom hij, alleen hij, The Man Made Of Rubber mag worden genoemd. Hij schudde ze van zich af en vond de helemaal vrijstaande Vos, de schrale. Geheel vrij gelaten mocht hij oog in oog gaan afwerken op doel. Zijn favoriete hoek werd gekozen en er werd onberispelijk in de linkerhoek binnengeschoten (tsja, voor de tegenstanders die mee lezen, raad zelf maar of dit de linkerhoek is voor de doelman of voor de bulttrans). Kortom het werken werd beloond, het kiezen voor de aanval werd opgeleukt met een doelpuntje. En langs de zijlijn werden de speakers opengezet en de menigte zong uit volle borst iets in de trant van “Rinus! Rinus! Rinus de Rukkabouter!?” Volkomen onlogisch, maar schijnbaar ingesteld door Truckstar. Natuurlijk was hierna nog niet direct de koek op, want ook de gasten kregen een kansje. Of beter gezegd direct een dot van een kans. Na slechte communicatie stond opeens een Nisserooise aanvaller oog in oog met Stefan Taffarel. Volkomen vrij als vogeltje werkte ook hij de bal tegen de touwen, één kans, één doelpunt, geen slecht gemiddelde dacht ik zo.

De druk op defensie werd zoals gewenst door de Prinses Irene trainer vergroot met een extra aanvaller, echter kansen leverde het amper op. Wel werd de linksachter van de Nisserooise mannen, als allereerste dit voetbalseizoen genomineerd voor de titel “Meest trieste schobbejak op de voetbalvelden 2012 - 2013”. Nadat hij klaar was met jammeren over dat hij werd vastgehouden, vond hij het nodig om te spugen. Nadat hij eindelijk uit zijn woorden kon komen bleek dat hij er niet van gediend was om met de dames op dinsdag en donderdag mee te trainen. Gelukkig vond hij uiteindelijk zelf ook dat spugen niet de oplossing was, maar als de scheidsrechter het niet ziet dan mag het toch! Rare mensen die Nisserooisen! Enfin.. natuurlijk lieten we het hier niet bij zitten. Want via een snelle break via de linkerzeite werd d’n tutter aangespeeld. Draaide buitenom weg en werd opgejaagd. Op zijn beurt vond hij Da Boy Tjubbie in de diepte, op snelheid ging hij de hoek in zocht zijn directe tegenstander op, dolde hem, ging hem voorbij en zag de, op deze actie na. zeer sterke doelman vreemd een stap uit zijn doel zetten richting de Vossen die sluw opgesteld stonden voor het doel. Een tikkie voor werd verwacht, maar onze tjubbie zag een buitenkansje en liet deze niet onbenut. Korte hoek! BAM! 3 – 1, over en sluiten! Punten in de reiskoffer, want De Ontembare Oranje Leeuwen zijn nog steeds ongeslagen en de reischeque richting een kampioenschap kan misschien dit jaar worden verzilverd. Nog geen wedstrijd de rijen achterin gesloten gehouden, maar dat is de missie voor komend weekend in en tegen Nuland.

Prinses Irene bedankt voor een mooie wedstrijd vol met strijd en natuurlijk de vriendelijkheid na afloop. Natuurlijk ook de scheidsrechter bedankt die overigens uitstekend floot en niet te vergeten de trouwe honden langs de lijn die er ondanks noodweer toch weer elke week zijn.

Tagged under Senioren