• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Een week na het debacle tegen de tricolores uit Uden. Na deze vernedering stond een wedstrijd tegen blauw-witten uit Heesch op Das Programm. Voor menigeen staat de Heesche voetbalclub al tijden bekend als een opleidingsinstituut voor vele grote voetbalspelers. Begenadigde talenten stromen daar als grondwater door een tuinslang, waardoor deze veelvuldig getransfereerd worden naar andere oorden waar de sjeiks met zakken geld staan te wachten op hun nieuwe sterspelers. Vaker dan men lief is worden dan ook vergelijkingen gemaakt met Barcelona, Arsenal en Feyenoord, waar er meer talent boven komt drijven dan dat er uberhaupt opgesteld kan worden.

De Heeschenaren staan gezamelijk met sv TOP op de laatste positie van de ranglijst. Een weekend na SuperSunday was het de koploper tegen de lantaarndrager, waardoor de verwachtingen van de temperamentvolle supporters erg hoog waren. Een revanche voor de eerste verliespartij in seizoen 2012-2013 werd geeist, veel doelpunten werden verwacht, sierlijk spel was een must, na 45 minuten moest het deze week maar weer eens beslist zijn was de wens van het publiek. Natuurlijk was de familie van Summeren weer aanwezig na een weekendje afwezigheid door verplichtingen elders, zou het dan echt daar aan gelegen hebben. Coach Vos zocht dit even op via de digitale snelweg op z’n Ipad, maar coach Kuijpers lachtte om deze nonsens en vertelde met een dwingend verzoek dat er gewonnen moest worden, dat het niet uit maakte of je nu in het inmense stadion d’n Heuvel speelde gevuld met 45.238 dolenthousiaste toeschouwers of op een achteraf gelegen bijveldje in Uden waar amper 5 personen komen kijken en waar ze het gras niet maaien wegens stakingen bij de ondergewaarde vrijwilligers. De toon werd dus gezet, de concentratie zat hoog, het was stil in de kleedkamer, een oase van ongekende rust, zou dit allemaal komen door gastspeler Lim? Lim die wederom werd opgeroepen voor Das Funfde door de coaches was duidelijk nog niet uit beeld bij de beide heren. De wedstrijd tegen Fc Uden nog op het vizier waar deze wasknijper ook al een hoofdrol opeiste, zorgde voor een verrassing, Lim van de Tinden begon in de basis, werden enkele spelers passeerd na de verloren wedstrijd voorgaande week of was het een beloning voor de wasknijper vanwege zijn goede spel bij de beloftes van de coaches Visser en doosje Jillz?

Onder leiding van scheidsrechter Van Uden werd er afgetrapt op veld 2, prachtig kortgewiekt, waardoor het balletje kon rollen. De sproei installatie had goed z’n werk gedaan, want het veld was lekker nat, waardoor de snelheid van de bal top zou moeten zijn. De complimenten dus voor de terreinknechten van ’t Schaijkse L’Orange.

De bedoelingen van de gasten uit Heesch waren duidelijk, inzakken tot met hun kont in de eigen zestienmeter, de middenlinie er kort voor en met twee snelle jongens voorin hopen op een kans in de counter. Niet erg slim werd al geroepen door de trouwe honden langs de lijn, want ze zagen al een doelpuntenfestijn op het netvlies verschijnen, stoelletjes werden erbij gehaald, een zakje met nutjes en wat te drinken, want er werd een garantie voor succes gegeven door Coach Kuijpers. De stormloop op het Heesche doel  was vanaf minuut één gestart. De blauw-witten uit Heesch zouden de eerste helft sporadisch over de middenlijn komen zonder enig gevaar te stichten, het leek een kansloze missie te worden voor de lantaarndrager. Dit werd niet alleen bevestigd door het veldspel dat rondom de zestienmeter van het Heesche doel afspeelde, maar voornamelijk door het schot van de wasknijper. ’t Zwijn van de beloften schudde als een volleert biggetje de tegenstander als opgedroogde modder van zich af, legde aan voor het schot en beloonde zichzelf met een treffer en de trainer voor het vertrouwen door het leder diagonaal in de linkerhoek te stampen. Een meer dan terechte voorsprong en verwacht zou worden dan ze uit hun wit blauwe schulp zouden kruipen, maar schijnbaar hadden ze daar een lekker warm kacheltje, een warme chocomel en een plaidje, want tot de rust zijn ze daar niet meer uitgekomen. Natuurlijk kreeg Das Funfde nog wel meer kansen, welke meerendeel jammerlijk werden gemist, het meest bijgebleven zijn de kansen, als een kansloze poging die nog net de ballenvanger onder in de hoek raakte en een voorzet die bijna werd binnengegleden door Tjub. Maar de kleine voorsprong moest nog worden uitgebreid voor het rustsignaal. Zo gezegd, zo gedaan. Weer een van de vele aanvallen zorgde voor het nodige tumult in de vijf meter van de Heesche doelman in een prachtig roze shirt. De bal bleef in de lucht hangen op ongeveer een metertje of vijf van het doel na een voorzet van M-o-t-M Lim van de Tinden, waarbij de doelman twijfelde wat te doen, nadat hij had besloten om de bal te gaan weg boksen was hij te laat om dit ook te gaan uitvoeren en verdween het witte leder door een krachtige kopstoot van Robbie over de doelman tegen de touwen. Een twee tegen nul voorsprong met rust, zonder bijzonder veel inspanningen te moeten leveren, waardoor de supporters, de leiding, de TC en de spelers rustig konden gaan genieten van een bakje thee.

In de rust ging het echter toch bijna mis, de coaches gingen wisselen. Diverse spreekwoorden en gezegden waren voor dovemansoren bestemd, ze worden coaches genoemd, dat wil zeggen coach dan, anders had je wisselaar of changer moeten worden. Ondanks de wijze woorden aan de coaches als, Vos blijf bij je Ipad, Kuijper doe het nie!, volgens mij willen ze geen kampioen worden!, wat ’n bende!, en dit kan zo toch niet verder,  werden de wissels toch doorgedrukt. Het spelbeeld veranderde, bij de Heescheneren verdween de angst in hun ogen na het zien van de gedane wisselingen. Er leek hoop voor in de plaats te komen. Onder aanvoering van hullie Cindy die in de rust an kwam lopen op het sportpark werd er gevaar gesticht op de helft van het oranje. Vol ongeloof werd verbijsterd gekeken naar het veldspel. De eerste helft was niet altijd even best, maar de tweede helft was werkelijk een straf voor het oog. De organisatie was weg en de gezelligheid op de bank werd groter en groter. De glazen bier verschenen in de dugout en alleen een tegentreffer zou het feestje kunnen verstieren. Cindy werd dus uitgedaagd door Liesje op de Schaijkse bank en ze krabte als een echte bitch van haar af. Ze zette haar nagels in de bal en liet de Schaijkse defensie bedwelmd door haar parfum achter, waardoor ze oog in oog kwam met Stefan die eveneens kansloos werd gelaten en toch het wekelijkse ritueeltje van de bal uit de goal halen mocht uitvoeren. Een twee tegen één tussenstand als gevolg. Langs de kant wisten de coaches niet meer wat te doen en dit lieten ze dan ook duidelijk merken. Als twee ijsberen liepen ze voor de dugout langs teksten werden geroepen als, wat moeten we doen?, hoe vinden we de balans terug?, en HELP!! Gelukkig was ma van Summeren nog aanwezig en fluisterde coach Kuijpers wijze woorden in het oor. Het enige wat hij kon doen was haar aankijken met een hoopvolle blik en zeggen, da meen je niet, zou het werken? En zo geschiedde, wissels werden doorgevoerd, de gezelligheid op de bank verdween, maar het spel werd niet gigantisch veel beter. Wel stonden alle sterspelers, waarvoor de supporters toch naar Der Stadion Die Meisters komen, weer in het veld. De doorgevoerde wissels straalde rust uit voor het team waarop vervolgens anderen weer kunnen excelleren. Plots was daar alleskunner Nel, er waren al vele pogingen gedaan om goede voorzetten te produceren wat niet geweldig goed lukte door eigenlijk iedereen, die de grote rooie vos wist te bereiken met een hoge voorzet. Hij controleerde de bal en schoof de bal langs de keeper tegen de touwen. Onder het motto van Dreimal ist Das Bootricht, want hij had er alweer twee meer kunnen maken. Helaas vond hij in eerste instantie de doelman en zijnet op zijn pad en bij de tweede mogelijk gleed een verdediger door de zestienmeter en blokte het schotje, de keeper had hem anders ook gehad (zei hij). Aan de andere kant kwam ook nog eenmaal een poging van afstand waarop Stefan met een uiterste poging, waarbij zijn hand minimaal vijf centimeter langer is geworden, de bal uit de uiterste hoek van de lijn mocht tikken. De meesten hingen al in de hekken om de goal te vieren nadat Stefan door een touch waarbij hij op het verkeerde been werd gezet wederom kansloos leek. Een showduik zorgde ervoor dat het leder alsnog gekeerd kon worden.

Vervolgens werd de wedstrijd kalmpjes uitgespeeld en werden er geen doelpunten meer geincasseerd, waardoor een (bijna) degelijke 3-1 op het wedstrijdformulier kon worden genoteerd. Korte conclussie, slechte wedstrijden moeten ook gewonnen worden.

Volgend weekend is er een beker/inhaalprogramma door de KNVB ingelast, waardoor we vrijaf zijn. Aangezien er geen wedstrijden zijn afgelast en we twee van de twee gespeelde bekerwedstrijden hebben gewonnen zou je zeggen dat een Match for de Amstelcup op het programma staat, maar om dubieuze redenen zijn we uit de bak met warme en koude balletjes beland.
Tagged under Senioren