• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
De laatste thuiswedstrijd van DAW 2 werd gespeeld onder de ideale omstandigheden. Een zonnetje dat er door wilde komen, een hobbelig grasveldje, maar wel nat en gemaaid, inclusief zichtbare lijnen en elf oranjehemden die drie punten in Schaijk wilde houden.
De tegenstanders uit Boxmeer begonnen vol goede moed, na een warming-up van ongeveer tien minuten met muzikale ondersteuning. De gasten leken DAW niet erg serieus te nemen, maar na het eerste fluitsignaal veranderde dit.
De oranjehemden begonnen zoals wel vaker wat (te) afwachtend. Het spel was niet al te best. Maar daar tegenover stelde de Olympianen helemaal niets. Het was dan ook wachten op een eerste doelpunt van Schaijkse zijde. Na ruim een half uur was er een eerste goed uitgespeelde aanval voor DAW, maar de bal belandde niet tegen het netje. Direct daarna was het Appie, ja serieus, die een dwars door het midden diep werd aangespeeld. Hij tikte de bal langs de uitgekomen keeper en kon de bal vrij intikken. Helaas blokkeerde de doelman de doorgang voor de vliegensvlugge Appie. Appie ging ter aarde, maar de scheidsrechter wuifde dit vreemd genoeg weg. Volgens de leidsman raakte de doelman de speler niet, wel vreemd dat de doelman dan erg veel last had van zijn hand. Kortom geen penalty. Dit was wel het sein dat er voor rust nog wat moest gebeuren. Met nog ongeveer tien minuten op de klok was het RobA die een hoekschop mocht nemen. Aanvoerder en afmaker Japie kwam voor alles en iedereen en knikte de bal tegen de touwen. De gehele defensie was in de luren gelegd en de doelman die twee minuten voor de wedstrijd nog handschoenen had gekregen zat er verbijsterd bij. De rake kopbal betekent dat er nog een spannende ontknoping komt tijdens de laatste wedstrijd in Herpen. Want wie wordt de DAW 2 topscoorder 2008-2009? Verder gebeurde er deze eerste helft niet zo veel.
 
De eerste helft was niet zo spectaculair als menigeen had gehoopt. Alle trouwe supporters wisten dat 't tweede wat had goed te maken na de blamage van de eerste wedstrijd tegen het derde van Olympia. In de rust was er veel commotie ontstaan over wie nu de topscoorder van deze jaargang zal gaan worden. Want ondertussen zat de huidige lijstaanvoerder nog op de bank.
Zou er na de rust al antwoord worden gegeven op deze vraag?
 
De tweede helft was een stuk doelgerichter dan de eerste helft. Wat voor de toeschouwers een stuk leuker was om te kijken. De helden van d'n Heuvel starten een stuk feller als tijdens de eerste helft was laten zien. Natuurlijk leidde dit direct tot een legio mogelijkheden. Toen de druk zo groot werd voor het doel van de Olympiaanse doelman was het natuurlijk onze stormram Wilmar die de genadeklap gaf. Op aangeven van RuudLe kon Wilmar vrij uithalen. Vanaf 25 meter plaatste hij de bal strak bij de tweede paal in het zijnet. De twee nul was een feit.
De resterende tijd leek dan ook een galavoorstelling te worden. De huidige topschutter was inmiddels ingevallen tijdens zijn laatste thuisduel in het oranje en liet de achterhoede van de in blauw gehulde tegenstanders zien waartoe hij in staat was. Na een rush van een meter of veertig, waarin hij vier tegenstanders achter zich liet stormde hij de zestien meter binnen, oog in oog met de doelman en een laatste verdediger wilde RuudLo zijn collega aanvaller en inmiddels medetopschutter Japie in stelling brengen, maar de verdediger beroerde nog net de breed gelegde bal, waardoor alle moeite te niet werd gedaan. De aanvallen op het vijandelijk doel gingen onverminderd door. Zelfs Tom, beter bekend bij de meesten als StraatRuijs zocht het doel op. Na wat indrukwekkende acties stuurde hij zijn directe tegenstander het bos in en ging de zestien meter in. De tegenstander kan hem niet meer houden en hij haalde Tom neer. De scheidsrechter kon niets anders als de bal op de stip leggen. Vanuit de achterste linie kwam Ron zijn meters maken en legde de bal klaar. Natuurlijk liet hij dit buitenkansje niet onbenut en zelfs Ron mengt zich nu in de strijd op een ereplaats in de topscoorderslijst. De bal werd dus rustig in de linkerhoek geplaatst en de doelman stond er beteuterd bij te kijken. 't Tweede dacht al dat ze er waren, en je raadt het al, na een moment van onoplettendheid was het de Olympiaakse middenvelder die naar Rik wilde lopen. Ron probeerde de bal nog te blokkeren, maar kon de bal niet meer toucheren. Zonder enig contact met bal en man wilde hij opstaan, maar tot zijn grote verbazing wees de scheidsrechter naar de stip. Niet alleen hij, maar ook de speler zelf, want de blauwhemd was over zijn eigen voeten gestruikeld. De hulp van de scheidsrechter werd logischerwijs met twee handen aangenomen en de strafschop werd benut.
De spanning was even terug in de wedstrijd, maar vijf minuten later maakte de StraatRuijs en tegelijkertijd organisator van de DAW2 BBQ aan alle onzekerheid een eind. Het waren weer zijn magistrale acties waarmee hij iedereen de baas was. Onnavolgbaar zoals alleen hij kan zijn speelde hij met zijn directe tegenstander. De plaaggeest van elke rechtermiddenvelder liet zijn tegenstander weer achter zich en zocht de volgende tegenstander op. Ook deze kon de bal niet volgen door de vele en vooral snelle handelingen. Het ene moment ligt de bal in zijn net en het andere moment ligt de bal klaar om te schieten voor zijn rechtervoet. Ook nu weer. Toen de tegenstanders de bal nog aan het traceren waren had hij de bal al achter de doelman liggen. Het bekeken schot was de nekslag geweest voor elke tegenstander, en dus ook voor de gasten uit Boxmeer. Hierna werd de wedstrijd nog rustig uitgespeeld en is de doelstelling om te de laatste dag mee doen om de titel volbracht. Volgende week wacht voor 't tweede medekampioenskandidaat Herpinia. Maar ook SSS'18 is nog in de race en heeft de op papier eenvoudige thuiswedstrijd tegen de overwinningloze Toxandria nog voor de boeg.
 
Stijn, bedankt voor het meespelen!
Tagged under Senioren