• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Het is eindelijk zover, het seizoen is weer ten einde, moe gestreden om wekelijks de punten binnen te schrapen, kunnen de heren van K.K.E. 2012-2013 Das Funfde zich opmaken voor een welverdiende vakantie. Een aantal spelers, die met alle respect, wel al wat ouder zijn, konden niet meer wachten en vonden dat hun spieren al wat ontspanning konden gebruiken. Zo vertrok Rob “Zie je nou, jullie hebben me niet nodig” Appelhof al in de rust en Johan “de doelpunten zijn op” Vos direct na fase 1 van ’t feestgedruis naar tropische oorden. De rest werd op een van de grootste feestdagen van ’t Schaijkse dierenrijk, ofwel ‘Slotdag’ verwacht om de laatste overbodige missie mooi af te sluiten. Gezien ’t late tijdstip van de match en het hierbij horende verzamelen werd door velen het altijd keurig geregelde ontbijt overgeslagen en de extra minuten nachtrust gepakt om nog enigszins fit aan de dag te komen.

Enfin, voor de laatste match werden we uitgenodigd door de Heesche voetbalclub, het zogenoemde veld 3 werd het strijdtoneel, waardoor er 2 lege speelklare velden werden overgeslagen en we de warming-up al op de heenweg hadden geklaard. De zomerse temperaturen zorgden voor een sfeertje dat hoort bij een ontspannen voetvolleytoernooi ergens in het mulle zand langs het water en waar de cocktails en vrieskoude groene flessen bier het uitzicht bepalen. De gelatenheid was groot en dat zinde de coaches niet. Er moest en zou gewonnen worden, maar overtuigd waren de meesten niet. Het frivole spel waarmee Das Funfde de afgelopen maanden de harten van menig dame veroverde liet te wensen over, maar in de verte was de ommekeer onderweg. De trouwste supporters, nog trots op haar ontvangen bos bloemen, bulderde al in de nabijheid van ’t supportershome. “Come On Boys”, “The Orange Army Is Here” en “Heesch Beeft Want Das Funfde Leeft” ging het. Ja, mevrouw Van Summeren liet duidelijk van zich horen. De schrikreacties op het veld bleven dan ook niet uit. De totale verwarring bij de blauw-witten was lachwekkend, maar de wijze hoe hiervan werd geprofiteerd was imponerend. De scheidsrechter die duidelijk genoot van ’t zonnetje gaf een vrije trap aan Das Funfde na een stompzinnige overtreding van de Heesche verdediging. De balkunstenaar van de zandstraat Tjub “beter een goede spitsenmaat dan zo’n lamme hond die nog geen dertig minuten vol kan houden” Verstegen die eindelijk een bruikbare bal in zijn bezit had. Vanaf een metertje of vijfentwintig werd de bal in het doel gekruld waarbij de doelman verbouwereerd stond te kijken. Het verzet leek al direct gebroken en het veelvuldig wisselen van de thuisploeg zorgde voor een grote verdeeldheid tussen de linies. Enkele minuten later was een hoekschop genomen door Nel “Mam! Sinds wanneer hebben wij een oven?” vd Bogaert die onvoldoende werd weggewerkt. Het leder kwam in de voeten van de wachtende Tutter “Die boxershort doe ik echt niet meer aan, ’t Slangenmens snuit er gewoon zijn neus in terwijl ik hem al de hele dag aan heb gehad” Laurant Verstegen Ruijs, die even rustig was en aanlegde. Vervolgens krulde hij de bal in de rechterhoek en was de twee tegen nul voorsprong een feitje. De vraag blijft natuurlijk of dit balcontact  overeenkomt met de skills van Tutter om een bepaalde Herpse dame van collega-kampioenen DA2 te versieren, normaal had hij die bal natuurlijk over het vangnet getrapt. Het knipperen van de ogen, het wrijven erin en het knijpen in elkaars arm was een kortstondige gebeurtenis, want niet veel later kwam er een lastige hoge bal richting de doelpuntenmaker, een prachtige aanname op de borst volgde, waarop vervolgens zijn ware aard weer naar boven kwam. Want een hatseflats verder lag de bal in het uiterste puntje van het vangnet. Helaas geen score en dat dit vermeldt wordt zegt eigenlijk al genoeg over het spel van beide teams.

 

In de rust was het duidelijk dat er gewisseld zou worden. Aanvallend mocht er wel meer gebracht worden, waardoor er in de aanval wat teleurstellingen te verwerken waren voor de gewisselden. Het gebrek aan prestaties zou de gewisselden nog wel eens de kop kunnen gaan kosten voor het komende seizoen, want in de zomerperiode zal er doorgeselecteerd worden om Das Funfde de sterkste Manschafft uber te maken in de geschiedenis van K.K.E. Das Funfde. Gelukkig werd de tweede helft wat attractiever, de ruimtes werden groter, waardoor er ook wat meer kansen kwamen. De eerste was voor gelegenheidsspits Remco “wat Joke kan kan ik ook” van Nistelrooij, na een voorzet vanaf rechts liep de goaltjesdief in spe vrij richting de tweede paal. De bal leek over hem heen te gaan, maar in een uiterste poging dreef hij het leder richting de doelmond. De doelman moest zich strekken en kon ’t bekeken balletje nog uit de hoek plukken. De Heesche verdedigers, waaronder enkele oude teammakkers van de spits leken gewaarschuwd. Helaas voor hen leek dit bericht aan dovenmans oren gericht want na een vliegensvlugge omschakeling werd dezielfde Remco “El Demoledor” van Nistelrooij door Ricky “met een assist moet je geluk hebben” van Boekel de diepte in gestuurd, de eerste verdediger werd afgesneden en de zestienmeter werd betreden. De tweede verdediger werd simpel uitgekapt en oog in oog met de doelman werd een tikkie breed gefaked. De koelbloedige afmaker wist natuurlijk al lang dat niemand hem zou kunnen volgen en doordat de doelman op het verkeerde been was gezet lag de rechterhoek open, waar de bal dan ook simpel naar binnen werd geschoven, ’t slangenmens leek bij deze dan ook al afgeschreven te worden door de technische staf, want ’t slangenmens 2.0 lijkt in de maak. Natuurlijk sta je in het systeem van Das Funfde niet alleen in de spits en om de coaches te overtuigen werd ook Tjub “Eindelijk iemand voorin waarmee je kunt voetballen” Verstegen in stelling gebracht. Niet zo fraai als zijn eerste deze dag maar zeker wel zo gewaardeerd tikte hij zijn tweede van de dag binnen. Het geloof was totaal weg en de gastheren gingen trucjes en andere ongein uithalen. Het leek nergens op waardoor er kansen in overvloed waren, echter werd er te veel voor eigen succes gespeeld, waardoor het gedroomde spitsenkoppel geen kansen meer kreeg en de aanvallende middenvelders voornamelijk de buitenzijde van het doel raakten. Ach het had zo mooi kunnen zijn. In een spaarzame frommelactie van de thuisploeg werd de eer nog gered, de inmiddels al gedouchte Hulk in het doel wilde zich niet meer smerig maken en zag de bal verdwijnen via de binnenkant van de paal. Ach, het zij zo. Statistieken liegen niet, veruit de meeste punten, meeste doelpunten, minste tegentreffers, en natuurlijk het enige elftal met trouwe supporters in de competitie en dan bedoel ik echt trouwe supporters, die zichzelf trouwens bijna altijd keurig afmelden wanneer ze verstek moeten laten gaan. Familie Van Summeren en Vos (duimpje)

Een topseizoen, met hopelijk volgend jaar een passend vervolg!
Tagged under Senioren