• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Voor DAW 4 stonden er deze tweede seizoenshelft nog acht finales op het programma. Bij winst van één van deze acht finales, zou het vege lijf in de vierde reserveklasse O gered zijn. Na zes van de acht finales stond de teller helaas nog steeds op nul punten, maar gelukkig is zeven een geluksgetal. De vraag was alleen nog voor wie.


Konijnen vang je niet met een lepel en daarom begon DAW 4 met elf tot op het bot gemotiveerde Pavlov's aan de aftrap. Ieder zuchtje en kreuntje van de tegenstander werd direct opgemerkt en de ijzeren wil van de oranjehemden werd al snel aan de rood-witte vijand uit Wijbosch opgelegd. Tim 'the buffalo van the Hill' van der Linden maakte na een paar fysieke duels direct goede vriendjes met zijn directe tegenstander. Het gezeur, gehuil en gezanik van de kant van WEC bleef maar duren en nam bij vlagen Oprah Winfreyaanse vormen aan. DAW 4 liet zich daardoor natuurlijk niet afleiden en de ploeg trok dapper ten aanval. De Bonger stuurde de Bookmaker de diepte in en via Balerio belandde de bal op links bij rookie Tim School. Die aarzelde geen moment en met een Cruijfiaanse list (althans, wanneer je afgaat op zijn beschrijving van het doelpunt in de rust) camoufleerde hij zijn schot als een voorzet, waardoor de bal bij de tweede paal binnen rolde: 1-0!

Zoals gebruikelijk kon DAW 4 niet lang van de voorsprong genieten. In onze eigen 16-meter kreeg de tegenstander alle ruimte van de wereld. Uit de meest recente meetresultaten blijkt dat de dichtstbij zijnde verdediger anderhalf keer zo ver van de spits van WEC verwijderd was, als de vermiste Boeing 777 van Malaysian Airlines van de beoogde bestemming. Ook ijscoman de Tieleman kon de inzet niet ver genoeg naar de zijkant duwen, waarna het in de rebound kinderlijk eenvoudig 1-1 werd. De veerkracht van DAW 4 is over het algemeen vergelijkbaar met die van een loden, in het cement gegoten, onder het beton gestopte voerplaat, maar niet vandaag! Onzichtbare André kwam als een ware artiest van de trappen gestormd, kroop uit zijn niet-scorende schulp en tekende met een leep boogballetje vanaf de rand van het strafschopgebied voor de sensationele 2-1!

Gelet op het groot vertoon van macht besloot de technische staf het tweede bedrijf in een fantasieopstelling te vervolgen. De angel werd hiermee volledig uit het Schaijkse spel gehaald en de WEC-ers konden opgelucht adem halen. Binnen drie minuten stond de 2-2 op het bord en Das Vierte kon weer opnieuw beginnen. De grensjager uit Wijbosch nam het zekere voor het onzekere en greep ieder twijfelachtig moment aan om zijn vlag de lucht in te jagen. Na een aantal liefkozende complimentjes van voorbeeldcoryfee Ferry 'late' Appelhof gooide hij zijn vlag theatraal tegen de vlakte. In lijn met de eerder vertoonde Oprahtaferelen weigerde hij om zijn vlaggenierskunsten nog verder te vertonen. Hij was aangedaan door de opbouwende kritiek van onze assistenttrainer en zijn sipheid was tot in de verre omtrek waarneembaar. Een bezoekje van leidsman Van der Zanden en veertien seconden later had hij de stok weer in zijn hand en konden we de wedstrijd vervolgen.

Vlak voor tijd liep DAW 4 opnieuw tegen de spreekwoordelijke lamp. Van dichtbij werd de bal hard tegen de touwen gekopt en we leken weer met lege handen achter te blijven. In extremis kreeg das Vierte nog de kans om alsnog langszij te komen, maar onze linksbenige LOI-instelling had dit keer geen tijd om een list te bedenken en hij vond van dichtbij de vijandelijke doelman op zijn pad. Drie monotone fluitsignalen later was de wedstrijd beëindigd. Volgende week wacht op slotdag de 'Landerdderby der onderste regionen'. De messen zijn geslepen.
Tagged under Senioren