• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Wie al acht weken geen tas meer ingepakt heeft, vergeet nog wel eens iets. Zo vergat Mister Bookmaker vorige week bij rentree 421 nog zijn onderbroek én zijn handdoek. Dat zou hem uiteraard niet nog eens overkomen: Beiden werden dit weekend dus zorgvuldig zijn tas in geslingerd. Helaas gold dat niet voor zijn voetbalbroek en -sokken, maar dankzij een barmhartige wedstrijdsecretaris bij OSS’20 en een uitstekend voorbereidde Das Elfte-supporter, kon hij even later toch het houten, met asbest geïmpregneerde en waarschijnlijk al 14x afgeschreven ‘kunstgrasveld’ betreden.

Das Elfte maakte er in de openingsfase een boeiende strijd van en hield de sterkere tegenstander tenminste zo’n 47 seconden op 0-0. Na een halve overtreding braken de Ossenaren met drie man door en speelden dat vervolgens ook goed uit: 1-0. Onze Selecao ging gelukkig niet bij de pakken neer zitten en ging uit volle macht op zoek naar de gelijkmaker. Daardoor viel binnen een minuut ook het tweede kalf in de niet gedempte Schaijkse put: 2-0. De wedstrijd was zo binnen twee minuten eigenlijk al gespeeld, maar gelukkig zorgden de Syberische weersomstandigheden en het puberaal gedrag van een aantal tegenstanders ervoor dat het toch nog een kostelijke middag werd.

De gemiddelde leeftijd van de thuisploeg was ongeveer 14,524. Door de vroege voorsprong konden de Ossenaren zich tijdens de wedstrijd alvast voorbereiden op de naderende overhoringen Engels en Geschiedenis, een aantal rijexamens en het afzwemmen voor zwemdiploma C. Dat dit toch nog wel wat stress gaf was duidelijk, want bij het minste gesteuk van Co, onze Neel of gelegenheidsauspützer Box van Hanstel sprongen ze al massaal op hun IKEA kastjes. Door corrosie op het onderstel was d’n Háááns helaas al na een klein half uurtje uitgesteukt.

Surprise Act Khaled kon het niet langer aangluren en besloot halverwege de eerste helft dat het hoog tijd was voor een warming-up. Daarbij kennelijk in de veronderstelling dat te laat komen – al liepen de interpretaties van ‘op tijd zijn’ behoorlijk uiteen – en zes keer onaangekondigd niet op komen dagen wordt beloond met een invalbeurt na ruim 25 minuten. Think Twice zou Celine Dion vol passie en overgave gezongen hebben, maar door de Zeger werd dat met veel gevoel voor poëzie vertaald als: “Wa ment hij nou?”

Hoewel de oranje-blauwe armada met verfijnd voetbal via Kokkieloze Peppie en d’n Hanzel in de eerste helft ook twee keer dicht bij een doelpunt was, waren het toch de Ossenaren die met deze wedstrijd gingen lachen.

De tweede helft had eigenlijk niet meer gespeeld hoeven te worden en viel alleen maar op door het idiote gedrag van stier Herman in de Osse achterhoede, een onvermijdelijk opstootje met the usual suspects – waarbij de scheidsrechter en teamgenoot van de gastheren het niet aan durfde om zijn medespelers het veld af te sturen – en een legendarische redding achter het standbeen van De Steef.

Eindstand 7-0, zodat Das Elfte aan de al ingezamelde sokken en broek ook een dikke jas mocht toevoegen. Gauw vergeten en op naar de kraker in eigen huis tegen MOSA. Komt dat allen weer niet zien.

Ondanks de grote mate van zorgvuldigheid waarmee dit verslag is opgesteld, zijn onvolkomenheden van enige aard niet op voorhand uit te sluiten. Hierover kan uiteraard worden gecorrespondeerd, maar niet met de verslagschrijver.