• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Na de heroïsche uitzege in Herpen wachtte Das Zehnte deze zondag een treffen met Berghem Sport 8. Op papier een hele verbetering ten opzichte van vorig seizoen, toen onze selecao het nog op moest nemen tegen het jeugdige derde elftal van de geelblauwhemden. Inderdaad, op papier.

Terwijl de ambitieuze basisklanten van Das Zehnte zich onder streng toezicht van Erik ‘The Boss’ van Galen en Stefan ‘No Mercy’ van der Zanden stortten op een levensgevaarlijk potje 5 tegen 5, was er van de vijand nog altijd geen spoor te bekennen. Achteraf niet verwonderlijk, omdat zeven spelertjes van de bezoekers om 09.00 uur nog moesten afzwemmen voor Diploma A. Gelukkig verliep alles voorspoedig en arriveerden de Berghemnaren, wegens een gebrek aan rijbewijzen noodgedwongen onder begeleiding van hun ouders, nét op tijd voor de aftrap in Schaijk. Waar het concept van de warming-up van Das Zehnte al door scouts van meerdere profclubs in binnen- en buitenland is gekopieerd, zo onverzorgd was de warming-up van de Knollenrijkers. Met name opzienbarend was dat drie moeders met de spelers op het veld wulps op en neer dartelden. Bij navraag bleek dit nodig omdat drie van onze tegenstanders nog zó jeugdig waren, dat zij nog via navelstrengen aan hun moederliefs verbonden waren.

Vlak voor de aftrap verrichtte een brakke Lus zijn nagenoeg enige bijdrage van enige betekenis deze zondag: hij sleepte de toss voor ons uit het vuur, wat achteraf gezien feitelijk de enige keer zou blijken waarin de bezoekers door onze Mannschaft werden afgetroefd. Ondanks het veldonderwicht vochten de oranjeblauwen echter als leeuwen voor iedere meter, waardoor onze geelblauwe vijand weliswaar beter was, maar aanvankelijk niet tot grote kansen wist te komen. Zelfs nadat Das Zehnte tien minuten in ondertal verder moest, toen Adjudant Willems door leidsman Sjors tijdelijk uit zijn ambt werd geschorst, hield Das Zehnte de eigen netten onbewogen. Enig minpuntje voor het oog waren een drietal Schaijkse corners, die rechtstreeks vanaf de hoekvlag in de vangnetten gejaagd werden. Overduidelijk een signaal dat een verwoestend potje 5 tegen 5 wederom zijn diepe sporen had achtergelaten.

Na een klein half uur moest goalie Tiekse dan toch vissen en dat ging Kokkieloze Peppie compleet boven zijn onzichtbare pet. Als ware hij ineens onder invloed van alle substanties die prijken op lijst I bij de Opiumwet, nam hij een aftrap waar wiskundigen en natuurkundigen zich nog altijd het hoofd over breken. Een vaag en bijna onzichtbaar rolletje later onderschepten de bezoekers dankbaar het witte leder, rukten opnieuw op naar het Schaijkse doel en prikten ook de 0-2 tegen de touwen. De toch al broze hoop van de thuisploeg werd op die manier in een tijdsbestek van drie minuten volledig onder de graszoden gejaagd. Vlak voor de thee werd het via een vrije trap ook nog 0-3, waarmee de wedstrijd ietwat aan de vroege kant definitief in Berghems voordeel beslist leek. Halbzeit.

Gesteund door het wegvallen van Rob Woodbridge en Kevin Woodforde, startte Das Zehnte het tweede bedrijf veelbelovend met een Zidanieuze pirouette van soesjeschef Jans, die daarna helaas door algehele uitputting de puf en precisie miste om goed af te ronden. Het dansje van ons kokkie bleek wel de opmaat naar een mogelijk nóg artistieker kunststukje van Peppie. Met de lenigheid van een rol spritskoeken en een controle over de bal zoals een incontinente 95-jarige over zijn blaas, slalomde hij zich in slow motion een weg door een heel strijdveld van tegenstanders. De snappende lezer begrijpt hieruit dat de 1-3 in de lucht hing, maar een ruim kwartier voor tijd moest Das Zehnte toch een volgende tegengoal incasseren. Dat leidde tot een snel-leeglopende-balloneffect en tegen een minder gemotiveerd en minder geconditioneerd en fysiek gemankeerd elftal wisten de bezoekers het net nog twee keer te doen bollen: 0-6.

Gelet op de kansloze tussenstand en de rammelende gewrichten werd onze leidsman gehint om niet meer teveel blessuretijd aan het toch al pijnlijke geheel toe te voegen. Een boodschap die zowaar op instemming van onze tegenstanders kon rekenen, aangezien meerderen onder hen om 12.00 uur nog hun Conformitio moesten doen, in den lande beter bekend als het ‘Heilige Vormsel’. Sjors blies daarop snel voor het einde van de wedstrijd, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.